ลำนำแห่งวังเวง . . บรรเลงอย่างเงียบงัน เดียวดายใต้เงาจันทร์ . . รำพันแค่รักลา เหม่อมองต้องข่มใจ . .คนไกลใยไม่มา โอดครวญป่วนอุรา . .เหลียวหา ทว่าหาย จะมีดนตรีใด . .กล่อมใจให้เหงาคลาย โศกาน้ำตาสาย . .หล่นรายในคืนนี้ เคยเหงาเข้าใจว่า . . เขามาปลอบฤดี ไฉนจึงไม่มี . . กอดที่อ่อนละมุน แผ่นไหล่ไหนจะรอง . . เมื่อต้องการเอนหนุน อยู่ไหนล่ะไออุ่น . . ว้าวุ่นและวังเวง ลำนำแห่งโหดร้าย . . กรีดกรายร่ายบรรเลง แปร่งปร่ากว่าบทเพลง . . คิดเองหรือเป็นจริง เขาไปไม่แม้ลา . . ห่วงหาประสาหญิง ย้ำหนักว่ารักยิ่ง . . ใยทิ้ง ไม่จริงใจ บทเพลงก็ลาลับ . . สดับ วิเวกไหว ฟูมฟายร้ายร่ำไห้ . . หาใคร เข้าใจเรา ค่อนคืนฝืนคอยครวญ . . เจียนจวน จะขลาดเขลา เดียวดายไร้แม้เงา . . ใครเล่า จะเข้าใจ (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 17 มิ.ย. 2546 16:51 น. - ID 35310 
843
7
0
17 มิถุนายน 2546 20:36 น. - comment id 147777
หง่า อ่านแล้วเหงาจังเลยค่ะ T_T
17 มิถุนายน 2546 21:08 น. - comment id 147790
วังเวงจริงๆ ............................................ :)
17 มิถุนายน 2546 23:55 น. - comment id 147876
ตามฝันไปไกลสุดหล้า พุดพัดชา ตราบท้องฟ้ายังมีดาวพราวพรายแสง เม็ดทรายยังแข่งหัวเราะคลอคลื่นใส ทะเลยังเงียบงามตัดฟ้าไกล ในดวงใจยังมีวันรอฝันดี... ชีวิต..คืออะไรใคร่ค้นหา กาลเวลาเพาะบ่มฝันฝนวันนี้ ให้เสาะหาอย่าท้อถอยนะคนดี กับชีวีหนึ่งเดียวเกี่ยวเก็บประสบการณ์.. สำหรับฉันฝันคืนหลังยังไพรกว้าง เดินสวนทางห่างวกวนค้นหาหวาน ให้ดวงตามองโลกสวยใจสราญ ให้ผสานกับธรรมชาติวาดหวังใจ.. เพราะหลงรักชีวิตติดดินถิ่นไพรกว้าง ใจจึงว่างร้างอยากได้ให้หวั่นไหว หนีโลกวัตถุทุรนร้อนหลอนลวงใจ ตามฝันไปไกลสุดหล้า..ลาโลกลวง!
18 มิถุนายน 2546 00:06 น. - comment id 147882
กี่รักในรอยใจ! พุดพัดชา กี่รักในรอยใจ กี่หวั่นไหวในรอยฝัน กี่คืนและกี่วัน กี่ระกำย้ำแผลใจ กี่เหน็บและกี่หนาว กี่ใจร้าวกี่สะเทือนไหว กี่คนที่ผ่านไป กี่หัวใจฝากในรอย..
18 มิถุนายน 2546 00:08 น. - comment id 147883
อยากเป็นท้องฟ้าใจดี โอบกอดทุกที ที่เธอมาหา ดวงดาว..ขี้เหงา .. เจ้าน้ำตา เจ้าคงเหว่ว้ากว่าใคร.. อยู่ในอ้อมกอดฟ้ากว้าง หายอ้างว้างบ้างแล้วใช่ไหม อุ่นหรือยัง.. รักของฉันระอุไอ ขอปลอบใจดวงดาว..เจ้าน้ำตา
18 มิถุนายน 2546 09:10 น. - comment id 147930
..........ซึ้ง............. ไม่มีคำบรรยาย
20 มิถุนายน 2546 00:14 น. - comment id 148299
เดียวดาย..ไร้แม้เงา ใครเล่าจะเข้าใจ ใช่ค่ะ ใครเล่าจะเข้าใจ แต่งกลอนเศร้าอีกแล้วนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
