ดาว
ม้าก้านกล้วย
ดารา
ระยับยวง ลวงตา กลางฟ้าหม่น
พรายแสงเย็น เป็นละออง ของเบื้องบน
ใครหลายคน รักดาว เจ้าเลิศลอย
แต่กับฉัน ดาวสูงลอย เกินสอยชม
ได้แค่เพียง ระทม ข่มใจน้อย
แม้ยากไร้ บังอาจกล้า คว้าดาวลอย
ไม่เจียมว่า ค่าน้อย เอื้อมสอยดาว
กระพริบล้อ ย้อหยอก หลอกฉันเล่น
ช่างไม่เห็น ใจคนเจ็บ ที่เหน็บหนาว
เย้ยฉันได้ ลงคอ หนอดวงดาว
กระพริบพราว ราวจะหยัน ฉันให้ช้ำ
ดารา
ฉันเคยนะ เคยมีรัก ประจักษ์รู้
ประคองคู่ เพียรเฝ้า ทุกเช้าค่ำ
เอาใจใส่ ดูแล แม้ถ้อยคำ
มิเกินกล้ำ ห่วงใย ในทุกคราว
หวังนะหวัง ว่ารัก จักยั่งยืน
ไม่เคยเผื่อ วันคืน จะเจ็บร้าว
เกี่ยวจูงก้อย คล้อยร่าง กลางหมู่ดาว
ที่ระยิบ กระพริบพราว ราวรับรู้
สุดท้ายรัก กลับสลาย กลายเป็นหลง
ดาวยังคง เป็นดาว สกาวหรู
สูงเกินหมาย ใจยับเยิน เกินจะสู้
กลับมาสู่ ดินตรม ระทมคนเดียว
ดาวกลับล้อ ย้อหยอก หลอกฉันเล่น
กระพริบเน้น ปรามเหน็บ คนเจ็บเปลี่ยว
นี่หรือดาว ที่เคยรัก เกลียดนักเชียว
ไม่ยอมเหลียว มาแล แม้ชายตา
-(ม้าก้านกล้วย)-
หน้าส่วนตัว
ม้าก้านกล้วย 21 ก.ย. 2544 23:26 น. - ID 3717 
627
0
0
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
