มือข้างหนึ่งถือเชือกเธอเลือกไว้ บอกให้ฉันขึ้นไปบนเก้าอี้ เธอเลือกกิ่งเหมาะเหมาะกำลังดี โยนเชือกฟูก...ผูกไว้ที่...กลางลำคอ เธอมองฉันนึกถึงวันคืนเก่าเก่า จำวันนั้นของเราได้ไหมหนอ กี่วันคืนที่ฝืนใจไม่เคยพอ เราเคยรักเคยง้อกันเช่นไร ความหอมหวลแห่งคืนวานสู่วันนี้ ความรู้สึกดีดีมีที่ไหน บ่วงคล้องคอเธอเป็นต่อกันเท่าไร ปลายเชือกนั้นตัดสินได้...ดวงชะตา เธอปล่อยเชือกเหมือนเธอเลือกจะไม่ทำ แต่ตอกย้ำสิ่งที่ทำไว้เหมือนฆ่า เธอผูกเชือกกับต้นไม้ไปไม่ลา เหลือเก้าอี้รองขา...ท้าวัดใจ เธอไปแล้วเหลือแต่ฉัน....ห้อยต่องแต่ง หมดเรี่ยวแรงจะอยู่...สู้มันไหว น้ำตาอาบทั้งชีวิตและจิตใจ มองเห็นเธอ...เดินจากไปไม่ใยดี ภาพคืนวันเก่าเก่าเข้าทำร้าย ความรักช่างง่ายดายจริงหรือนี่ จึงตัดขาดความรักลงทันที เตะเก้าอี้...แขวนคอ....ไม่รอเธอ
burst 25 พ.ย. 2546 14:57 น. - ID 41955 
3050
3
0
25 พฤศจิกายน 2546 15:18 น. - comment id 184859
อย่ามาทำประชดรดร่ำไห้ วันที่คล้ายพูดกันได้ไปไหนหรือ กล้าเอาเชือกมาแขวนคอล้อกับมือ เชิญท่านหือ ท่านหาญกล้า..ท้าคนเดียว ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ
25 พฤศจิกายน 2546 17:08 น. - comment id 184917
น่ารักครับ แม้จะเป็นการผูกคอตาย แต่คนที่เดินหนีไปต่อหน้า ใจดำเหลือเกิน
25 พฤศจิกายน 2546 17:17 น. - comment id 184923
แหมะ ... ห้อยโต่งเต่งงี้ จะมีคนมาสอยลงไหมครับนี่ อิอิ
25 พฤศจิกายน 2546 17:21 น. - comment id 184926
แหมน่าจะรอเขาหน่อยใจน้อยนัก เขาอาจจะไปแค่พักใช่หลบหนี แต่เธอกลับแตะเก้าอี้ แล้วอย่างนี้เขากลับมาจะว่าไง *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆเลยค่ะ แหมแต่น่าจะรอเขาหน่อยนะค่ะ เดี๋ยวเขาก็กลับมาหละ อิ อิ*-*
26 พฤศจิกายน 2546 10:17 น. - comment id 185069
เตะเก้าอี้ ดูเข้าที นะคุณburst ได้ไปเกิด ในโลกใหม่ ที่ใผ่ฝัน จะพบสุข พบสิ่ง ที่จีรัง ไม่ใช่ฝัน ไม่ใช่เพ้อ เธอมีจริง -------------------------------------------- เตะเก้าอี้ในความหมายผมคือ ตัดขาดความรักให้สะบั้นเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
