ภายใต้หมอน มีหนังสือกลอนซ่อนไว้ เหงาขึ้นมาคราใด... เหมือนถูกสะกดให้อ่านมัน เมื่อก่อนไม่รู้จักความปวดร้าว ไม่รู้จักความเหน็บหนาวที่เปลี่ยนผัน ไม่เคยใยดี ไม่เคยคิดอยากจะผูกพัน ไม่เคยยึดติดกับความฝันที่ร่วมแบ่งปันกับใครต่อใคร จนวันหนึ่งได้รู้ว่า ในวันที่เหว่ว้ามันช่างหวั่นไหว เหงา อ้างว้าง ทรมาน เหมือนจะขาดใจ ในวันที่ความรักได้ผ่านมาใกล้แล้วไปจากกัน กวีบทเก่าที่อยู่ใต้หมอน ทุกบททุกตอนถ้อยคำคอยย้ำเตือนมั่น ความรักจบสิ้นเมื่อลมรักพัดผ่านผัน กวีบทนั้น...ยิ่งอ่าน..ยิ่งย้ำ...ให้จมลึกดิ่งในทะเลน้ำตา ***************************************************************** แต่ก่อนทุกครั้งทีไรได้อ่านได้เห็นในบทกวี แต่อ่านแล้วทิ้งมันไปไม่เคยใยดีไม่ซึ้งชวนฝัน * ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า คือความรักที่กลายเป็นเศร้า อ่านไปก็งั้นๆเรื่องราวที่ซ้ำๆ อ่านไปยังช้ำซ้ำเติมเรื่องเก่า ต้องมีคนสมหวังต้องมีคนชอกช้ำ ไม่จำไม่ซึ้งไม่เกี่ยวกับเรา จนวันที่เขาลืมเราจู่จู่ความเหงาก็เกิดมี กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล อ่านไปอย่างช้าๆเรื่องราวคนช้ำๆ แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา ไม่เคยจะนึกฝันจะเจอเองสักครั้ง กับความผิดหวังต้องเจ็บต้องเหงา เก็บความหมายทุกตอนเก็บอักษรทุกตัว อยู่ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน ให้มันช้ำไปอีกให้มันช้ำเข้าไป ให้มันสาแก่ใจให้ช้ำกว่านี้ อ่านไปอย่างช้าๆเรื่องราวคนช้ำๆ ให้มันตอกย้ำซ้ำเติมใจเรา ไม่เคยจะนึกฝันจะเจอเองสักครั้ง กับความผิดหวัง...ต้องเจ็บต้องเหงา ต้องเจ็บต้องช้ำเป็นอย่างตัวเรา
แอ็ปเปิ้ล 18 ธ.ค. 2546 20:25 น. - ID 43187 
788
5
0
19 ธันวาคม 2546 00:40 น. - comment id 192614
กวีไม่ว่าบทเก่าบทใหม่ แต่ความรักยังคงเรื่อยไปไม่คงที่ เพราะคนเคยรักมาเปลี่ยนไปไม่ใยดี ความรักที่มีเคยหน่ายหนีจากกัน *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ เพลงนี้ชอบมากค่ะ ดีใจที่เราใจตรงกันนะค่ะ*-*
19 ธันวาคม 2546 06:00 น. - comment id 192642
เป็นบทกลอน ตอนเก่า เศร้าดวงจิต เรื่องลิขิต เขียนคนดี ที่เงียบเหงา เธอคนช้ำ ทำไมถึง ต้องเป็นเรา รับเรื่องเศร้า ร้าวระทม ห่มน้ำตา จะไม่ให้ลุงคิดมากได้ไง(คิดหากลอนมาแต่งตอบจ้า) ลุงว่าบันทึกฉบับนั้นนั้นหาที่จัดเก็บใหม่ได้แล้ว
19 ธันวาคม 2546 09:24 น. - comment id 192677
คิดถึงห้องของแม่เลยล่ะ คำว่าหนังสือกลอนใต้หมอนเนียะ แหมมาสวีทกันผ่านไทย poem อีกแล้วนะเพื่อนเรา (อย่าบอกนะว่า ไม่ใช่ ไม่ใช่ ไม่มีอะไรจริง ๆ นะ) อิอิ
19 ธันวาคม 2546 17:47 น. - comment id 192794
บทกวีที่แสนซึ้ง หยิบขึ้นมาอ่านด้วยความคิดถึง เผลอจินตนาการถึงหน้าเธอ คนที่ฉันคิดถึงแค่นี้ก็สุขใจ
19 ธันวาคม 2546 17:56 น. - comment id 192801
อ่านของใครก็ช่างเขา อ่านของเรา ทำไมมันเศร้าจังเลยอ้า ????
19 ธันวาคม 2546 18:05 น. - comment id 192807
ขอบคุณพี่ตูนที่ใจเราตรงกัน ขอบคุณลุงชัยที่ช่วยต่อกลอนแต่ว่ามีที่เก็บเยอะคะ ใต้หมอนและหลาย ๆ ที่กลอนเต็มห้องเลย ขอบคุณหนิงจ๊ะ ยินดีต้อนรับสู่ห้องนอนเสมอ ขอบคุณ tiki ไม่ว่าจะอ่านกี่ครั้งหากกลอนนั้นแต่งจากชีวิตเราเศร้าตลอดกาล ขอบคุณไหนคะ...คิดถึงมาก ๆ เลยเวลาอ่านกลอนเหงา ๆ
19 ธันวาคม 2546 20:55 น. - comment id 192855
...กลอนเพราะจังเลย..ย..ย..ค่ะ.. มาทักทายค่ะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
