หน้าส่วนตัว
รักของข้าขุ่นข้นปนตะกอน เจือด้วยหนอนใครเห็นเป็นต้องหนี
รักของข้าร้อนเร่าราวอัคคี เผาดวงใจเป็นธุลีมีใครทน
รักของข้าขื่นขมซ้ำอมเผ็ด ดั่งบอระเพ็ดเจ็ดร้อยกิ่งขิงร้อยหน
รักของข้าหวั่นไหวปานสายชล ไหลเวียนวนล่องลอยไปไม่หวนคืน
รักของข้าเวิ้งว้างดังเหวลึก ดั่งหยดหมึกที่เปื้อนปนบนผ้าผืน
รักของข้าคับแคบไซร้ไร้จุดยืน ไร้คนฝืนเข้ามานั่งขังดวงใจ
รักของข้าวิ่งเวียนวนบนวิถี ทางที่มีกองศพซากหลากเหลือหลาย
รักของข้าตั้งอยู่บนหนทางตาย ไร้จุดหมายไร้ที่ไปไร้คนครอง...
ก้อนหินละเมอ 8 มี.ค. 2547 14:53 น. - ID 48244 
2121
7
0
8 มีนาคม 2547 15:25 น. - comment id 226975
+-+- กลอนเพราะดีนะค่ะ -+-+
8 มีนาคม 2547 16:00 น. - comment id 227010
ขมดีค่ะ แต่งได้ดี
8 มีนาคม 2547 16:10 น. - comment id 227021
...กลอนน่ารักดีค่ะ.. ..แปลกดี..เหอ..เหอ.. ..แวะมาทักทายค่ะ..
8 มีนาคม 2547 16:18 น. - comment id 227030
น่ากลัวๆยังไงพิกลน๊าคร่า แปลกดีค่ะ
8 มีนาคม 2547 18:09 น. - comment id 227105
เอ๋ มันยังไงกาน แปลกๆดี
8 มีนาคม 2547 20:27 น. - comment id 227206
กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ
8 มีนาคม 2547 21:58 น. - comment id 227272
รักขมๆของผู้ชายคนหนื่ง แต่ผู้หญิงคนนี้ตรงข้ากับกลอนนี้ทุกประการ ***กลอนขมดี เหมือนยาเลย***
9 มีนาคม 2547 13:20 น. - comment id 227651
ขม...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด