รักขย้ำ กรรมขยี้ จนปี้ป่น ใจทุกข์ทน กมลพรั่น หวาดหวั่นไหว ทุกข์ท้อทับ ท้อทับทุกข์ เร้ารุกใจ จึงตัดรัก ตัดอาลัย ...จำใจลา
17 มีนาคม 2547 21:52 น. - comment id 232552
ว่างเว้นงานก็แวะเวียนมาให้กำลังใจกันจ้า..

18 มีนาคม 2547 01:08 น. - comment id 232625
.....ลาที่ต้น ล้นที่ตา พาสนุก หยิบเชือกลุกเดินหายไปในสวน ผูกเข้าแล้วที่ต้นพริกหยิก หรีอ ยวน รักล้วนๆ หวลหารัก หักไม่ลง

18 มีนาคม 2547 01:08 น. - comment id 232626
.....ลาที่ต้น ล้นที่ตา พาสนุก หยิบเชือกลุกเดินหายไปในสวน ผูกเข้าแล้วที่ต้นพริกหยิก หรีอ ยวน รักล้วนๆ หวลหารัก หักไม่ลง

18 มีนาคม 2547 01:08 น. - comment id 232627
.....ลาที่ต้น ล้นที่ตา พาสนุก หยิบเชือกลุกเดินหายไปในสวน ผูกเข้าแล้วที่ต้นพริกหยิก หรีอ ยวน รักล้วนๆ หวลหารัก หักไม่ลง

18 มีนาคม 2547 04:10 น. - comment id 232649
พึงระลึก นึกรำพึง ถึงกรรมเก่า ทางของเรา ทางของเขา อาจผ่านผัน นับขื่นขม ให้เป็นครู อย่าทุกข์ครัน คงถึงวัน ผ่านพ้นกรรม ให้จำทน

18 มีนาคม 2547 17:58 น. - comment id 232993
รักขย้ำ ซ้ำขยี้ รักปี้ป่น..
เหมือนไฟลุก...ไฟลน..ทนไม่ไหว...
ใจมันทุกข์...สุดถ่อ...ท้อหัวใจ...
จึงตัดจาก...ตัดใจ...ไม่ใช่เธอ....
*----*
แต่งได้ดีจังเลย...
แต่ของน้ำใสเนี้ย...อาจจะทะแม่งๆ นะ...อิอิอิ

21 มีนาคม 2547 13:15 น. - comment id 234245
ตัดใจลาลาจากใจไม่ให้เห็น พอแล้วเซ่นความรักที่หนักหนา ลืมให้ลงปลงในจิตคิดนานมา ตัดอุราไม่ห่วงหาค่าของเธอ *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ*-*

22 มีนาคม 2547 17:23 น. - comment id 235053
กลอนไพเราะจัง.....ดาหลามาให้กำลังใจนะคะ
