** เมื่อ - ไม่ - รัก - ก็ - จาก - ไป **

~::นางมารพเนจร::~


          อย่าบอกว่าเธอเสียใจ .....
เมื่อ  ทุกสิ่งที่เธอได้ ... มาจากน้ำตาของฉัน
เมื่อ  ลมหายใจของเธอ ... เหยียบย่ำอยู่บนความผูกพัน
เมื่อ  สัญญาที่เคยให้กัน ... เธอกลับกระทืบมันทิ้งไป
          
          พูดออกมาได้ไง ขอโทษ .....
ไม่  อยากให้ฉันโกรธ ... แค่นั้นใช่ไหม
ไม่  อยากให้ฉันตามรังควาน ... เวลาเธออยู่กับใคร
ไม่  อยากเห็นหน้าฉันอีกต่อไป ... ถ้าใช่บอกมาเลย
          
          หัวใจเธอ ฉันรู้ดี .....
รัก  เก่าๆค้างปี ... เธอคงไม่อาจอยู่เฉย
รัก  ที่มันด้านชา ... ของคนที่เธอว่าคุ้นเคย
รัก  แบบนี้ควรทิ้งมันซะเลย ... ที่เธอเปรยฉันเข้าใจ
          
          ซึ้งแล้วว่าเธอหมดรัก .....
ก็  ฉันมันคนอกหัก ... ถูกไหม
ก็  ฉันมันคนน่าเบื่อ ... ไม่รู้จะทนไปเพื่ออะไร
ก็  ฉันมันไม่มีค่าอีกต่อไป ... เมื่อเธอควงคนใหม่เข้ามา
          
          คนไร้ความจริงใจ .....
จาก  ไปก็ได้ ... ถ้าอยากนักหนา
จาก  ไปหาเขา ... เอาซากรักเก่าฉันคืนมา
จาก  ไปให้ลับตา ... แล้วอย่าซมซานกลับมาให้อายใจ
          
          ไม่มีหรอกนะ คำอวยพร .....
ไป  เสียก่อน ... แล้วฉันจะกรวดน้ำตามไปให้
ไป  ปีนต้นงิ้ว ... สนุกกับการหิ้วลูกเมียใครต่อใคร
ไป  เถอะนะให้มันสาใจ ... ชาตินี้เราอย่าได้ร่วมทางอย่างเดิม				
comments powered by Disqus
  • atm

    18 เมษายน 2547 23:40 น. - comment id 249551

    ใจเด็ดมากๆค่ะ  ขอบชื่นชม
  • ~::นางมารพเนจร::~

    18 เมษายน 2547 23:53 น. - comment id 249557

    คุณatm....
    อิอิ ขอบคุณสำหรับความชื่นชมจ้า
    
    
  • แม่จิตร

    19 เมษายน 2547 00:08 น. - comment id 249566

    ** เมื่อ - ไม่ - รัก - ก็ - จาก - ไป ** 
    แต่รู้ไหมว่าใจเจ็บมาก
    เมื่อเธอพรากรักไปจากฉัน
    เหลือน้ำตาทิ้งไว้ให้อาลัยกัน
    กับคำนั้นที่ลาและจากจร
    
    แต่ได้ดี  ..  .  มาทักทาย นะ
  • magic

    19 เมษายน 2547 06:28 น. - comment id 249607

    เก็บน้ำตาเอาไว้คนดี
    เมื่อรักนี้ที่เลยผ่าน
    เรื่องร้ายปล่อยตามกาล
    รักวันวานไม่กลับคืน
    ...................................
    อย่าเศร้านะค่ะ  
    
  • อาภาภัส

    19 เมษายน 2547 10:16 น. - comment id 249703

    ,มาเยี่ยมชม คงเป็นแค่เรื่องการเขียนนะ
    มันดูจริงนะ
  • วิจิตร

    19 เมษายน 2547 15:04 น. - comment id 249895

    จะอยู่ตรงนี้ ทำไม ก็รัก ทำไม จะขอโทษ ทำไมต้องไล่ด้วย
  • ชัยชนะ

    19 เมษายน 2547 20:30 น. - comment id 250092

    รัก   ให้กัน นั้นเกิดง่าย เมื่อไหร่น้อง
    อยู่   ปรองดอง ผูกสมัคร อย่าพลักไส
    ด้วย ความรัก ภักดี  ศรียาใจ
    กัน   เองไซร้ ไล่อย่าไร ไม่มีที่ไป
    
    (ต้นงิ้วเขาตัดไม้ทำลายป่าทิ้งไปหมดแล้ว)
    
  • คคนัมพร

    20 เมษายน 2547 17:47 น. - comment id 250787

    โอ้โห๋..เป็นกลอนที่เด็ดเดียวมากค่ะ รุนแรงและดูแข็งแรงมากเลย ไม่ง้อใครดีนะคะ  เอ..แต่อยากรู้จังว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ทำไมถึงแต่งได้อารมณ์ขนาดนี้คะ ขอชมจริงๆค่ะ ชอบมั่กมาก
  • แทนคุณแทนไท

    20 มิถุนายน 2547 18:22 น. - comment id 282844

    หัวใจเจ็บปวดเอาการน่ะคุณ อย่าถึงกับกรวดน้ำให้เลย ....ดุไปรึป่าว
    
    มาให้กำลังใจครับ ยามเจ็บก็เจ็บและคั่งคับความรู้สึกแบบนี้หละครับ
    
    งานสื่อความรู้สึกได้ดีครับ
    
    อ่านแล้วอยากฝากถ้อยไว้ดั่งนี้ครับ
    
    ความเจ็บร้าว
    
    
    เคยผ่านมาทางนี้เมื่อปีก่อน
    ตอนนั้นฉันร้าวรอนและอ่อนล้า
    เมื่อดอกรักที่บานอยู่...คู่อุรา
    เหลือแค่เสี้ยว...เศษเวลา...ของคืนวัน  
    
    
    * เหมือนดอกรัก...บานในใจใครทั้งโลก
    แต่ดอกโศกกลับบานใน...หัวใจฉัน
    เขาจึงอาจ หัวเราะได้ทั้งวัน
    ขณะฉัน เงียบงันได้ทั้งปี *
    
    
    ที่เคยอยาก...หยุดเวลาอย่าเคลื่อนไหว
    กลายเป็นอยากให้จากไป...อย่างเร็วรี่
    เมื่อเสี้ยวเศษ...ปรารถนาบรรดามี
    มันป่นปี้...ไม่มีเหลือแม้เยื่อใย
    
    
    นี่แหละรัก  แค่คำพูดพิสูจน์ยาก
    ต่อเมื่อจากจึงพิสูจน์คำพูดได้
    กว่าจะรู้ ว่าใจใคร อยู่ที่ใคร ?
    ก็ร้าวรวด...ปวดในฤทัยเกิน
    
    
    เราไม่ควรพบกันเลยวันนั้น!
    พบเพื่อมีคืนวันอันห่างเหิน
    เพื่อสัมพันธภาพ วันนี้...ที่ก้ำเกิน 
    เหลือแต่ความ ตื้นเขิน ของอารมณ์
    
    
    หัวใจจึง...ไม่เป็นเช่นที่เคย
    เหลือแต่...ความเปล่าเลยไร้สุขสม
    เพลงรักที่บรรเลงเป็นเพลงตรม 
    ริ้วอารมณ์ จึงขื่นขมไม่น่าดู
    
    
    รักที่เคยงดงาม จึงแปดเปื้อน
    สั่นสะเทือน แรงศัทธาน่าอดสู
    ปรารถนาสูงค่า ที่เชิดชู
    พิศดู...ไม่รู้ว่าเคยมี
    
    
    กลายเป็นแก้วนพเก้าที่เปล่าค่า
    เพียงเขาขาดปรารถนา น่าบัดสี
    อับอาย เช้าสาย ไหม้ฤดี
    ล้นปรี่ - ปร่าปวด ร้าวรวดใจ
    
    
    และเมื่อวันเวลาได้ผ่านผัน
    แม้ใจฉันนั้นยังจะหวั่นไหว
    จะทั้งกลัว...จะทั้งเกรง...เพลงโศกใจ
    แต่หวังยัง...ฝันใฝ่ในรักนั้น
    
    
    จึงยังเชื่อ.
    ว่ารักที่ก่อเกื้อจากใจนั้น
    จะคงความงดงาม...เป็นนิรันดร์
    ไม่มีวันเปลี่ยนผันแม้วันลา
    
    
    ความเจ็บ ที่เหมือน ใจเจียนขาด
    เกิดจากความมุ่งมาดปรารถนา
    แค่สุขไม่สมดั่งจินตนา
    รักยังทรง คุณค่าและดีงาม
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน