เดือนลอยเด่นเป็นดวงในห้วงหาว
มีหมู่ดาวราวรอบกรอบเวหน
เดือนก็สาดแสงเหลืองเรืองสกล
ดาวเบื้องบนก็กระพริบระยิบตา
ดาวอยู่ล้อมอ้อมเดือนเป็นเพื่อนรัก
ดาวก็ถักทอสีที่บนฟ้า
เดือนก็สานแสงสอดทอดลงมา
ดวงดาราระยิบยิ้มอย่างพริ้มเพรา
หากราตรีที่เหมือนเดือนไม่อยู่
ดาวจะรู้หรือไม่ว่าใจเหงา
ได้แต่พริบระยิบย้ำไปทำเนา
แต่เดือนเจ้าไม่มาซอทอแสงเคียง
เพี้ยงว่าพี่ยามเจ้านั้นไม่อยู่
ก็ไร้คู่ไร้สีไม่มีเสียง
ไม่มีกายเจ้าคล้อยมาคอยเคียง
ระดาเดียงเดี่ยวโดดโสดอุรา
เหงาก็เหงาเศร้าก็เศร้าหวั่นก็หวั่น
เพราะพี่นั้นพลันมองไปท้องฟ้า
เห็นเดือนอยู่คู่ขับกับดารา
อนิจจาตัวพี่มีคนเดียว
เดือนยังกลับมาหาดาราบ้าง
แต่เจ้าช่างชังกันได้ไม่แลเหลียว
ทิ้งให้พี่เปลี่ยวกายอยู่ดายเดียว
เพราะเจ้าเลี้ยวหายลับไปกับเดือน..........
12 มิถุนายน 2547 00:43 น. - comment id 284198
แสนคำนึงถึงทางบางขุนทด ก็หมดพจน์หมดคำวจีเอื้อน ได้แต่นั่งร้องไห้ใต้แสงเดือน ใจยังเตือนหยอกเย้าว่าเจ้ามา..... ไม่ได้ส่งกลอนมาซะนาน ฝากด้วยนะครับอันนี้ คิดอ่านประการใดก็แจ้งได้นะครับ ขอบพระคุณอย่างสูง..........ครับ

12 มิถุนายน 2547 08:09 น. - comment id 284245
บางคืนมองจันทร์หรรษานิจจาอกฉัน
บางคืนขาดจันทร์เยือนหล้าน้ำตาหลั่งเลย
ไพเราะมากครับ สมกับที่เฝ้ารอคอยการกลับมา
