ตอบ...ถูกเธอขยี้ใจ

sun strom


 สมองหมุนมึนงงลงนอนหงาย
        ชาหัวใจคล้ายหยุดเต้นเป็นไรหนอ
               พูดไม่ออกบอกไม่ได้คล้ายติดคอ
                      ได้แต่รอเวลาฟื้นตื่นอีกที
   ทำไมหนอต้องเป็นเราพบความเศร้า
           หลงรักเขาเข้าเต็มทรวงดวงใจพี่
                     มาบอกเลิกร้างลาไกลไม่ใยดี
                                บดขยี้รักสลายกลายเป็นจุล
   ชอกช้ำใจหัวใจช้ำย้ำรอยแผล
             คงเหลือแต่เพียงร่างกายใจเหลือศูนย์
                     อยู่อย่างคนไร้หัวใจให้อาดูรย์
                             ชีพดับสูญดีกว่าอยู่ดูเธอไป 

ยิ้มกว้าง ๆ เดินรี่ เข้าไปหา
    ยิ้มทั้งตา ออกจากใจ มาให้พี่
        จุ๊บเบา ๆ ที่แก้ม คนแสนดี
             น้องมัดหมี่ มาขอโทษ โปรดอภัย
                   ด้วยว่ายัง อ่อนด้อย ในเรื่องรัก
                        พึ่งประจักษ์ ว่าเจ็บ มากแค่ไหน
                                 คิดจะเดิน ให้ห่าง แต่เจ้าใจ
                                         บอกว่าไง รู้ป่าว จะเล่าให้ฟัง
                                         ใจมันบอก ว่าเจ็บ เหมือนเล็บจิก
                                    อย่าตุกติก หนีหาย ให้ผิดหวัง
                               ระวังเค้า จะทิ้ง ไม่อินัง
                         แล้วความหวัง ที่มี จะหมดไป
                        
                    อย่าเลยนะ พี่พายุ อย่าโศกเศร้า
               อย่าอับเฉา ให้น้อง ต้องร้องไห้
          มัดหมี่เอง ก็เจ็บ ปวดดวงใจ
 สัญญาไว้ จะไม่ไกล พี่อีกเลย
				
comments powered by Disqus
  • พายุ สุริยะ

    24 มิถุนายน 2547 09:04 น. - comment id 289032

    ... พี่ยิ้มให้น้องแล้วแก้วตาเอ๋ย
        อยากกอดเกยแนบชิดพิศมัย
        เวลานี้ตัวพี่นั้นยิ่งมั่นใจ
        ความรักเราไม่ คลอนแคลน แน่นดั่งเดิม ...
  • ไอหมอก

    24 มิถุนายน 2547 09:33 น. - comment id 289036

    แต่งได้ดีมากเลยค่ะ 
    *-* แวะมาทักทายค่ะ*-*
  • วนัสนันท์

    24 มิถุนายน 2547 11:13 น. - comment id 289074

    :)
    
    น่ารักจังเลยค่ะ... โดนง้อแบบนี้ ใครจะทนงอนต่อไปได้เนอะ
  • เมกกะ

    24 มิถุนายน 2547 12:51 น. - comment id 289116

    ต่อแต่นี้..จะไม่มี..เค้าให้เห็น
    ความเยือกเย็นพัดผ่านสายลมหนาว
    ต่อแต่นี้..คงมี..แค่เพียงเรา
    เจ็บปวดร้าว..เหงา..เศร้า..ลำพัง
    น้ำตา..เอ่อนอง...ไหลริน
    ใครหนอ..จะได้ยิน..เสียงสะอื้น
    เค้าจากไกล..ไม่มีวัน..ได้คืน
    หลับแล้วตื่น..ไม่อาจหนีความจริง
    อีกเมื่อไร..กันหนอ..จะลืมได้
    เพียงร้องไห้..แต่มิอาจ..จะแก้ไข
    สายลมพัดต่อความช้ำชอกใจ
    เพียงซุกกายใต้ผ้าห่ม..เหงา..เดียวดาย
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    24 มิถุนายน 2547 12:53 น. - comment id 289122

    ไม่ทราบว่าใส่ผงซักฟอกรึเปล่า ขยี้หนักเหลือเกินถึงกับหงายเก๋งเลย อิอิ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    24 มิถุนายน 2547 19:46 น. - comment id 289310

    ขอเป็นซึ่งพยานคำสานบอก
    ห้ามมาหลอกให้ใครช้ำพร่ำเฉลย
    ฉันจะเป็นพยานให้ใฝ่ใจเลย
    ขอให้คุณคนคุ้นเคยรักนิรันดร์
    
    *-*ขอให้รักสดชื่น สดใสตลอดไปนะค่ะ  กลอนทุกบทที่แต่งดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
  • ทิกิ _tiki ไม่ลงทะเบียนเพราะค่ำมากเกินไป

    24 มิถุนายน 2547 20:18 น. - comment id 289346

    ความจริงใจแม้นน้อยนิด เปรีขบดังน้ำอมฤตรดใจข้าฯ
    
    
    ทิกิ
  • ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

    24 มิถุนายน 2547 20:39 น. - comment id 289369

    อ่านทีแรก นึกว่าเศร้า แอบลุ้นแทบแย่ พอเห็นจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง ก็ค่อยโล่งใจ 
    
    ใจหายใจคว่ำเลยนะคะพี่มัด 
    
    แวะมาเยี่ยม ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง
  • ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

    24 มิถุนายน 2547 20:40 น. - comment id 289371

    อ่านทีแรก นึกว่าเศร้า แอบลุ้นแทบแย่ พอเห็นจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง ก็ค่อยโล่งใจ 
    
    ใจหายใจคว่ำเลยนะคะพี่มัด 
    
    แวะมาเยี่ยม ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง
  • ชัยชนะ

    26 มิถุนายน 2547 18:46 น. - comment id 290258

    อยู่ไกลเหมือนอยู่ใกล้ 
    อยู่ใกล้เหมือนอยู่ไกล
    
    แวะมาเป็นกำลังใจให้ออกอัลบั้มกลอนหวานคู่กันครับ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน