จดหมายรัก........ฉบับแรก

sun strom

พี่พายุเจ้าคะ
 

เป็นอีกคืนหนึ่งที่มัทเกิดอารมณ์ดื่มด่ำ
อบอุ่นใจอย่างประหลาดคงเป็นเพราะเมื่อตอนหัวค่ำ ได้คุยกับคนที่เรารักและคิดถึงกระมังมัดหมี่เป็นไงบ้างคนดี?ทานข้าวแล้วยังครับพี่เป็นห่วงมัทนะ พี่รักมัทนะ
มัดหมี่มีความสุขหรือเปล่าครับ เสียงยังดังก้องอยู่เต็มสองหู
พี่พายุจ๋า แค่ได้ยินเสียงโทรศัพท์มัทก็ดีใจแล้วค่ะนี่หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าความรักมันช่างอบอุ่น อ่อนหวาน ในใจอย่างประหลาด ดีใจนะคะที่พี่โทรหา
อยากบอกให้พี่ทราบนะคะว่า มัทคิดถึงพี่มากมายคิดถึงพี่พายุค่ะ
แม้จะล่วงเลยเวลานอนมาเกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว 
 มัทก็ยังนอนไม่หลับ
นั่งเท้าคางมองแสงไฟแสงจันทร์ที่สาดส่องมาทางหน้าต่าง
ป่านนี้คนดีของมัทจะหลับหรือยังคะ
22.22 นาฬิกาแล้วนะคะ มัทททททททท คิดถึงพี่พายุมากจังค่ะ
ลุกจากโต๊ะเขียนหนังสือ ซุกตัวใต้ผ้าห่ม เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น 
ที่บ้านมัทตอนนี้อากาศเย็นน่านอนมากค่ะ
แต่ทำไม.......มัทยังนอนไม่หลับ
คิดถึงความสุขที่ได้รับเมื่อตอนกลางวัน
น้ำคำ.....ช่างเป็นโอสถขนานเอกจริง ๆนะคะ
มันสามารถทำให้เรามีความสุขได้
มัทจะไม่มีวันลืมคำที่เราเคยสัญญากันไว้
แม้ชาตินี้เราต่างคนต่างมีภาระที่ไม่สามารถอยู่ร่วมกัน
มัทจะรักพี่ ยึดมั่นต่อพี่นะคะ
พี่พายุจ๋าาาาาาาาาาา
มัทจะไม่ทำตัวยุ่งวุ่นวายให้พี่กังวลใจในทุกเรื่อง
โปรดทราบไว้นะคะว่ามัทมีแต่ความจริงใจให้พี่
หวังให้พี่มีความสุขตลอดไป
รักและคิดถึงพี่พายุมากค่ะ
 มัดหมี