เหนื่อย...

น่านฟ้า

เหนื่อยนักกับรักนี้
       อยากหยุดสักทีขอพักได้ไหม
     ท้อเหลือเกินหากต้องเดินต่อไป
หนทางอีกยาวไกลกลัวหัวใจไม่ยอมทน
            ทั้งที่เดินมาเกือบครึ่ง
              แต่ใจหนึ่งก็สับสน
   กลัวไปไม่ได้จะถอยกลับก็อับจน
      อยากหลบไปพ้นๆเลิกรักใครสักที
               พักตรงนี้คงดีกว่า...
   ปล่อยน้ำตาให้ไหลรินอยู่อย่างนี้
      ขอไปเพิ่มเติมพลังให้หายดี
      หากจะรักอีกสักทีค่อยว่ากัน
              *******************				
comments powered by Disqus
  • กอกก

    6 กรกฎาคม 2547 01:38 น. - comment id 293873

    เหนื่อยไหมคนดี...
                     
                    ................เหนื่อยไหมคนดี
                    หากเหนื่อยนักคนดีพักก่อนหนา
                    หากฉงนกับความรักหนักจิตตา
                    โปรดรอท่าในเวลาอย่าใจเร็ว
    
                    สวัสดีจ้ะ
                    ซึ้งกินใจดีนะจ๊ะ
                    แล้วจะมาเยี่ยมอีกจ้ะ
    
                                                    
    
  • ย.ยักษ์

    6 กรกฎาคม 2547 12:55 น. - comment id 293993

    ............บินมานานข้ามขอบฟ้ามาแสนไกล
    ภายในใจ...ทั้งท้อ...และ หมดหวัง
    ครั้นจะหยุด....สุดจะห้าม....ใยไม่ฟัง
    ยังดึงดัน...จะรักต่อ....ท้อแท้ใจ
  • แทนคุณแทนไท

    6 กรกฎาคม 2547 20:08 น. - comment id 294172

    เขียนได้ดีครับ
    นามปากกาไพเราะมากมากครับคุณ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    6 กรกฎาคม 2547 23:29 น. - comment id 294241

    เหนื่อยนักก็พักก่อน
    ยามรีบร้อนมาจรจาก
    เหนื่อยนักพักมากมาก
    คงไม่ยากลำบากเกิน
    
    แต่หากเธอหายเหนื่อย
    อย่าได้เฉื่อยทำขัดเขิน
    รับไว้นะควมรักที่บังเอิญ
    ที่มันเดินมาให้ใจกับเธอ
    
    *-*กลอนแต่งได้ดีคะ*-*
    
  • เมกกะ

    7 กรกฎาคม 2547 11:28 น. - comment id 294380

          สวัสดีครับน้องเบญ   
    
        วันนี้ เหนื่อยมากเหรอครับ  เกมส์รัก มักจะเป็นอย่างนี้อ่ะครับ  แต่ก็ไม่เคย
    เห็นใครหันหลังกลับสักที  มีแต่ต่างพยายามจะไขว่ขว้า
    พี่เมกก็เช่นกัน  ไม่เคยเลยที่จะถอย  แม้เหนื่อยยากลำบากใจ
    แค่ไหนก็ทน  เพื่ออะไรครับ  เพื่อชีวิตที่มีรักงัย  รักทำให้ใจ
    สดชื่น  และอับเฉา  รักนี้แหล่ะครับ  ทำให้ชีวิตของเราสมบูรณ์แบบ
    มีทั้งดีและร้าย  ทั้งร่าเริง และหงอนเหงา
        วันนี้แค่นี้ก่อนนะครับ  โชคดีครับน้องเบญ 
    
    พัดหวีดหวิวแผดเสียงสั่นทึก ดวงใจสุดนึกกึกก้อง 
    สั่นคลืนดุจสายน้ำนอง ไร้แววตาที่จะจ้องมองเห็นใคร 
    ร่างกายอ่อนเปลี้ยเพลียล้า สมองด้านชาเกินฝืน 
    หัวใจระทมสุดกล้ำกลืน อยากพ้นตื่นให้ผ่านคืนอวตาน 
    ดั่งเหมือนถูกต้องมนต์ขลัง เข้าประดังรักบ่ดั่งถึงจุดหมาย 
    แทรกตัวอยู่กัดกินร่างกาย ให้ข้าตายอย่าให้เป็นเช่นนี้เลย 	
    
  • แม่มดน้อยค่ะ

    8 กรกฎาคม 2547 22:06 น. - comment id 295279

    เป็นปกติของความรักเลยล่ะเบญ
     อย่าท้อล่ะ 
    
       เป็นกำลังใจให้นะ
    
    =^____^=
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน