๏โดดเดี่ยวเดียวดายกลางสายน้ำ ท่ามกลางความเวิ้งว้างเพราะร้างหา ล่องลอยอยู่ลำพังดั่งวิญญา จะหาใครเคียงข้าถ้าสิ้นใจ อดทนบนความภักดิ์ที่นานเนิ่น รอใครมาแต่งเติมเสริมรักให้ คงไม่มีอีกแล้วแคล้วกันไป สิ้นหวังขอจากไปไกลเสียที ด้วยรักที่ผ่านมาน้ำตาหลั่ง พินพังจนหัวใจต้องเปลี่ยนสี คงพอแล้วพอกันพอเสียที ต่อแต่นี้ไม่มีแล้วแก้วหลุดลอย ปลดพันธะปลดกันเรื่องวันก่อน แม้ต้องใจสั่นคลอนร่อนถดถอย จากกันวันนี้รักที่คอย น้ำจากบ่อน้อยน้อยค่อยค่อยริน๚๛
ใยไหม 23 ก.ค. 2547 17:20 น. - ID 57816 
630
1
0
23 กรกฎาคม 2547 20:28 น. - comment id 301833
ยิ่งมีรักยิ่งเจ็บนักที่เป็นฉัน จึงขอพอแล้วกันมิหวั่นไหว ด้วยเจ็บเกินจะกล่าวเล่าบอกใคร แถมน้ำตาใสใสให้ไหลริน *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบจัง*-*
23 กรกฎาคม 2547 23:21 น. - comment id 301882
ไม่โดดเดี่ยวหรอกนะ ในคำว่ามิตรภาพ.. ยังมีคำ..ราตรีสวัสดิ์..ก่อนนอนเสมอ .. ไปด้วยความคิด ถ้าไปด้วยเสียงท่าจะแย่แน่.. ดูแลสุขภาพนะ...เพื่อนเก่า..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
