ละอองใสไต่เรื่อริมขอบตา บอกรู้ว่าสะอื้นไร้ซึ่งเสียง สงสารเอยหัวใจใครร้อยเรียง มาวางเสี่ยงรักลี้ที่สีชัง อ่อนอารมณ์ตรมตามความลำนำ ซัดกระหน่ำรดราดบาดแววหวัง ชังฤารักอยู่ฐานลานประทัง ร่นรวมรั้งรู้ได้ด้วยใจตน แม้มิสิ้นชีวาคงพาฝัน ไปผูกมั่นอิงแอบมิสับสน แต่ถ้าหากเลศนัยปนเล่ห์กล จึงเจือปนสีช้ำฉ่ำโศกทรวง สงสารเอยฤทัยเจ้าร้าวรอนหวั่น ภาพเพียงฝันสลายเลือนในแดนสรวง มิใช่ว่าไม่รักฤาหลอกลวง ใจทั้งดวงนางมอบตอบไมตรี สิ่งงดงามคือความคงค่ารัก ตาสบทักดังตอบใช่ชังสี หากคือรักมิอยากเสื่อมราคี ค่าคนมีรู้ได้ดุจเวลา สุรีย์จรร่อนลงที่ปลายฟ้า ใช่บอกลาไม่หวนหรือไห้หา ต่อวันพรุ่งรุ่งแจ้งแสงฉายมา ชุบวิญญาป็นสุขทุกผู้คน เจือนำใจไออุ่นละมุนจ้า จางน้ำตาพาจิตบังเกิดผล คือความรักสลักสร้างอย่างมงคล เทพบันดลรักอยู่มิรู้คลาย
อาภาภัส 8 ส.ค. 2547 17:38 น. - ID 58716 
747
2
0
8 สิงหาคม 2547 23:47 น. - comment id 308688
ระเรื่อรินหลั่งน้ำเนตรหลากไหล สะอื้นให้ไร้เสียงสำเนียงหนา ทุกข์หรือสุขปราศจากสิ้นเหลือเชื้อนา หลั่งรินมาจากธาราเมตตาธรรม ธรรมะสวัสดีค่ะ คุณอาภาภัส
9 สิงหาคม 2547 08:01 น. - comment id 308747
ท้องฟ้าสีฟ้า ทุ่งหญ้าสีเขียว ดอกไม้ดอกเดียว เก็บไว้ให้เธอ น้อยไปหรือเปล่า เก็บมากลัวจะเก้อ ถึงอย่างไรก็ให้เธอ แม้จะมีเพียงดอกเดียว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
