กาลเวลายังคงหมุนไป ภาพถ่ายหนึ่งใบไร่สีสัน มันซีดจางเลือนรางทีละน้อย ในรอยกาลเวลาผ่านผัน ซ่อนรอยยิ้มแห่งความหวังไว้ในกรอบ ไม่มีคำตอบราวนิรันดร์ ว่าวันนี้เราสองคือใคร เป็นอะไรของกันและกัน ฉันหารอยยิ้มมาแสนนาน ค้นในทุกซอกบ้านทุกวัน รอยยิ้มฉันหายไปจากใบหน้า เหลือแต่ดวงตาดุดัน สองเท้าฉันวางแน่นิ่ง มันเหยียบความจริงให้นิ่งงัน รอยยิ้มของเราสองคน ไปอยู่หนแห่งใดหรือนั่น ฉันเห็นกรอบรูปฝุ่นเขรอะ เลอะเทอะดูไร้สีสัน ปัดฝุ่นกรุ่นเกรอะเขรอะกรอบ จึงเห็นคำตอบแห่งคืนวัน ฉันยังปล่อยให้หยากไย่ไอฝุ่น ฝังรอยยิ้มที่เคยคุ้นไว้นิรันดร์ 5 สิงหาคม 2546
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 1 ต.ค. 2547 16:21 น. - ID 62665 
1317
4
0
2 ตุลาคม 2547 06:39 น. - comment id 342577
หน้าส่วนตัว
เขียนได้ ..ไพเราะ ..มากเลยคะ..
เรน แวะมา ..ทักทายอรุณสวัสดิ์ ..นะคะ..
5 ตุลาคม 2547 20:54 น. - comment id 344557
เพราะคับผม.. ความหมายดีด้วย ชอบเพลงนี้เหมือนกันเลย..^_^
5 ตุลาคม 2547 22:04 น. - comment id 344642
อืม แวะมาเยี่ยมค่ะ อิ อิ กลอนเพราะค่ะ
7 ตุลาคม 2547 22:03 น. - comment id 346133
ซ่อนรอยยิ้มแห่งความหวังไว้ในกรอบ ไม่มีคำตอบราวนิรันดร์ ..............ชอบมากๆๆเลยนะค่ะ
8 ตุลาคม 2547 06:56 น. - comment id 346321
เขียนได้ดีมากเลยคะ อยากเขียนได้แบบนี้บ้าง ^__^ *+-*-+-*-+*ผู้หญิงอ่อนไหว..♡..แต่ไม่อ่อนแอ*+-*-+-*-+*
18 ตุลาคม 2547 15:45 น. - comment id 353011
ความทรงจำคือความงดงามยิ่งกว่าภาพถ่ายใดๆ ขอบคุณครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
