หน้าส่วนตัว
อยากหยุดตะวันไว้ที่ปลายฟ้า
อยากเก็บเวลาที่ดีนี้เอาไว้
อยากหยุดทุกวินาทีที่เดินไป
อยากเก็บไว้ในใจนานเท่านาน
เก็บคืนวันอันอบอุ่นไว้อิงแอบ
เก็บรอยยิ้มไว้แนบนอนฝันหวาน
เก็บน้ำเสียงประโลมใจไปชั่วกาล
เก็บทุกความเบิกบานไว้กล่อมใจ
บันทึกบทเพลงของเราเอาไว้
บันทึกทุกความหมายที่ขานไข
บันทึกท่วงทำนองละมุนละไม
บันทึกจนขึ้นใจทุกบทตอน
จากวันนี้ไปจนถึงวันสุดท้าย
จะเก็บมาลัยดอกไม้ไว้ใต้หมอน
จะเก็บทุกถ้อยคำบนบัตรอวยพร
จะเก็บทุกคำกลอนไว้แนบใจ
เพียงเพราะฉันเป็นคนธรรมดา
ไม่มีเวทมนตร์จะหยุดเวลาไว้ได้
ไม่มีคาถาจะเสกขอสิ่งใด
ฉันทำได้แค่หยุดใจไว้ที่เธอ
นางสาวใบไม้ 3 มี.ค. 2548 08:31 น. - ID 72110 
1573
5
0
3 มีนาคม 2548 09:33 น. - comment id 433925
มาอ่าน
3 มีนาคม 2548 10:00 น. - comment id 433932
รัตติกาลห่อนไร้ดาวรายล้อม เพ็ญจันทร์ย่อมแจ่มจ้าเวหาหาว สวยสล้างเรืองรองผ่องสกาว ยังเพริศพราวเพียงให้ได้เชยชม กระพริบพร่างพราวพรายหลากหลายแท้ ชายตาแลยังงามวับวามสม ประดับห้วงโลกหล้านภาพรหม ให้รื่นรมย์สมสุขทุกครั้งครา ผู้ต่ำต้อยอยู่ใต้แสงพรายพร่าง ฤๅอวดอ้างยึดครองปองใฝ่หา สูงเกินหมายเอื้อมโอบซบดารา เพียงไขว่คว้าเพ้อฝันสะท้านทรวง ต้องเจียมตนทนหนาวรวดร้าวนัก แจ้งประจักษ์ความจริงสิ่งใหญ่หลวง ความเหมาะสมสรรพสิ่งจริงหรือลวง ยากเกินทวงถามไถ่ให้ยืนยง ครั้นรุ่งแจ้งแสงฉายอุไรแล้ว คงไร้แววแสงงามตามประสงค์ เดือนดาวเลื่อนหลบเร้นเช่นให้ปลง อย่าลุ่มหลงฝันใฝ่ให้เกินตน คงหมดสิ้นแสงสายพิไลล้ำ เกินพรอดพร่ำปรารถนาพาสับสน หากดวงจิตคิดยื้อความดื้อปน ยังร้อนรนรุ่มหลงตรงฟ้าคราม ให้คงคืนวันไว้ไม่แปลงเปลี่ยน ยังพากเพียรอ้อนคำย้ำหวงห้าม อย่าเคลื่อนคล้อยกลับกลายในนิยาม ให้เป็นตามคำนี้ที่อ้อนวอน แม้นต่ำต้อยเกินใจจะไขว่คว้า เพียงปรารถนาเชยชมภิรมย์ก่อน เสี้ยวแห่งกาลผันแปรแม้บั่นทอน คงอาวรณ์เกินรั้งยับยั้งใจ มาพบกันดุจกรรมนำเสกสร้าง เคยเคียงข้างเคล้าคลอฉอเลาะใกล้ สวรรค์สาปเราพลัดพรากยากทำใจ เหมือนอยู่ไกลเกินหยั่งดั่งฟ้าดิน ความแตกต่างกั้นกลางระหว่างรัก ดุจปฏักตอกย้ำยามถวิล ขอโอบกอดอิงกายให้สมจินต์ ตราบสูญสิ้นสิเหน่หา...แล้วลาไกล
3 มีนาคม 2548 12:45 น. - comment id 434001
ทุกบทกลอน เขียนได้เยี่ยมมากครับ ชื่นชมจากใจจริง ขอเป็นกำลังใจให้ตลอดไปนะ..
3 มีนาคม 2548 12:54 น. - comment id 434010
กว่าวันหนึ่งวันนี้จะมีได้ เราต้องผ่านหนามไหนมาหนักหนา ต้องแข็งขืนยืนหยัดเพื่อได้มา ใจต้องแกร่งต้องกล้าเพื่อฝ่าฟัน อย่าถามเลยอย่าถามในความรัก แน่แท้นักรักแน่ไม่แปรผัน ความรู้สึกเต็มตื้นก็เต็มตัน แค่คิดถึงคืนวันฝันถึงเธอ จากวันหนึ่งวันนั้นจนวันนี้ ทุกวจีที่พี่ย้ำจำเสมอ ในทุกความเป็นไปละไมละเมอ ขอมีเธอใกล้ใกล้ทุกทุกคราว มิใช่แค่อารมณ์แห่งความรัก ในน้ำหนักเนื้อถ้อยสร้อยภาษา ทุกวลีกวีบทรจนา ล้วนทรงค่าพี่กลั่นมาจากหัวใจ
3 มีนาคม 2548 13:18 น. - comment id 434022
โอ้โห...เป็นกลอนที่งามมากด้วยความหมายซึ้งกินใจมากครับ งามมากงามจริงด้วยใจครับ ยอดเลยล่ะ
แก้วประเสริฐ.
3 มีนาคม 2548 14:12 น. - comment id 434067
เก็บตะวันไว้กลางใจราวไฟเผา เมื่อไร้เงาไร้ร่างหลงทางฝัน ไม่มีเขาหรือเงาใครตราบนิรันดร์ ไม่มีฝันสวรรค์หวานชั่วกาลแล้ว!
3 มีนาคม 2548 15:26 น. - comment id 434104
บทกลอนลึกซึ้งมากมายเลยดิคะ
3 มีนาคม 2548 16:09 น. - comment id 434121
ละเอียดอ่อนดีครับ ควาหมายดีมาก ขอหยุดใจไว้ที่เธอ ^_^
3 มีนาคม 2548 16:20 น. - comment id 434126
จะหยุดใจไว้ที่เธอ ความหมายดีจังเลยอะจ้า เพราะมากด้วยยยยย
3 มีนาคม 2548 16:20 น. - comment id 434128
แม้ไม่อาจหยุดตะวันไว้ที่ปลายฟ้า แม้ไม่อาจหยุดวันเวลาที่เลยผ่าน แม้ไม่อาจหยุดโลกไว้ในวันวาน แต่ความรักจากฉันจะหยุดนิรันดร์กาลที่ใจเธอ ไพเราะมาก ๆ เลยคะ อ่านแล้วอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูก ชอบมากนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอคะนางสาวใบไม้ เจ้าชายสายลม อิอิ ^__^
3 มีนาคม 2548 23:35 น. - comment id 434273
แม้หยุดเวลาของตะวันไม่ได้ แต่เราก็หยุดหัวใจไว้ที่คนๆนั้นได้เนอะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
