บันทึกแรงใจ...

แทนคุณแทนไท

พระจันทร์ที่ ๒๘ มีนาคม ศักราช  ๒๕๔๘
เป็นครั้งแรกเขียนที่นี่ นนทบุรีที่รัก..
ถึงคุณคนดี..
น้องได้เห็นลายมือพี่แล้ว น้องคงคิดซินะว่าไม่เห็นลายมือจะเข้าท่าเลยสักนิด.
แม้ลายมืออาจไม่ค่อยเข้าท่า.แต่พี่วาดหวังนะ ว่าอยากให้น้องเข้าใจ
คนดี.(หรือจะเรียกเด็กดี ดีหนอ)
หลายเพลามาแล้วจากหัวใจพี่ มิได้ขบเขียนประโยคที่ใจคิดถึงใครมาเป็นแรมปี
น้องสาวคนดีของพี่.
ขอบคุณนัก สำหรับทุกความรู้สึกและทุกส่วนความปรารถนาดีดีที่น้องมีถึงหัวใจพี่เสมอเสมอ
คำขอบคุณจากพี่คงยากจะอธิบายใจที่มีถึงเจ้าได้
ย้อนระลึกนึกกลับไป
นับเป็นความประหลาดใจ
ที่ผมมิเคยคิดคาดว่าจะมีวาสนาได้เจอแหละได้รับความรู้แสนงามจากหัวใจใครไหนในโลกไซเบอร์นี้
หลายเดือนแล้วซินะคนดี 
ที่ได้พบและรู้สึกสัมผัสกันถึงหัวใจของคุณ
เคยถามตัวเองครับว่า เพราะเหตุใดกันหนอในกาลที่ผมได้รู้จักคุณในวันนั้น
ความเป็นคุณถึงได้ทำให้ผมห่วงใยมากมายนัก
บัดนาทีนี้คุณจะเชื่อหรือไม่หนอเด็กดีของผม 
ว่าหัวใจและแรงปรารถนานั้นในวันก่อน เป็นบริสุทธิ์จากใจ 
ที่มิเคยคิดคาดวาดปรารถนาว่าจะได้รับสิ่งใดย้อนคืนมาจากใจคุณ
ได้แต่หวังนะเด็กน้อยของผม
วินาทที่ผมขบเขียนทุกวจีใจขณะนี้
อาการป่วยเจ็บของคุณจะทุเลาเบาหายลงไปได้บ้าง
ฦ ถ้าฟ้าจะมีเมตตา ขอให้ความเจ็บกายไม่สบายด้วยโรคภัยของคุณ หายเสียทีเถิด
นั้นคือคำอธิษฐานใจในทุกบ่อยของหลายๆค่ำคืน ที่มีถึงคุณ
สำหรับผม 
คุณยังเยาว์และเดียงสานัก ที่จะเจอแต่ความเจ็บเจียน และเจ็บปวดทุกขณะใจเช่นที่เป็นอยู่ปัจจุบันใจนี้
เด็กดีของลุง หนูยังต้องโตและจงรู้เถิด
ยังมีสิ่งอัศจรรย์ใจมากมายในโลกสีน้ำเงินใบนี้รอคอยหนูอยู่ 
เข้มแข็งนะเด็กดีของลุง.
เชื่อลุงไม๊เด็กดี
สำหรับทุกชีวิตที่เกิดมามีเหตุผล และมีความหมายเสมอ
ชีวิตหนูก็มีความหมายเช่นกัน ถ้ายังนึกไม่ออกว่าความหมายนั้นซ่อนอยู่ที่ใด
ง่ายมากนะเด็กดี อย่างน้อยหนูเป็นอีกหนึ่งความหมายดีดีสำหรับลุง 
ลุงเป็นกำลังใจให้หนูนะสาวน้อย
หนูเคยนับวันเวลาหรือไม่นะ 
ว่านานแสนนานเท่าไรแล้วที่เรามีวาสนาได้รู้จักกัน
แม้ถึงว่า ลุงจะมิเคยแม้จะรู้จักความเป็นกายภาพใดใดในความเป็นหนู
แต่สิ่งเหล่านั้นลุงมิใคร่จะใส่ใจมากกว่าความยินดีที่ได้รู้จักใจดวงงามจากหนูนะเด็กดี
ลุงแสนรักและนิยมยินดี ในทุกความสำพันธ์ที่เราได้รู้จักกัน. 
วันนี้สาวน้อยของลุงยิ้มหรือยังหนอ. 
ยิ้มบ้างนะ รอยยิ้มของหนูอาจทำให้โลกนี้น่าอยู่กว่าที่เป็นก็ได้ ลองทำดู
หลายครั้งหลายหนในความคะนึงนึก
มักมีคำถามที่ลุงอยากทราบความเป็นไปในความเป็นหนูแวะเวียนมาเยือนเสมอๆ
แม้ลุงมิอาจขืนอารมณ์ให้หนูสนิทใจได้ว่าลุงแสนเป็นห่วง
แต่จงรู้เถิด 
วินาทีที่ได้รับรู้ความเจ็บปวดของหนู 
ลุงแสนจะกระวายกระวนหัวใจ 
เมื่อมิรู้ว่าจะช่วยเหลือสิ่งใดได้ ก็ได้แต่หวังว่าแรงใจจากลุง
จะเป็นพลังให้หนูได้ผ่อนความเจ็บกายไม่สบายนั้นลงได้บ้าง..
อันที่จริงลุงรู้นะคนดี ว่าหนูนั้นเข้มแข็งเหลือประมาณ
แต่จงรู้สิ่งหนึ่งไว้เถิด
หนูมิได้เข้มแข็งอย่างโดดเดี่ยว 
ลุงจะอยู่ทุกที่เท่าขณะใจที่หนูต้องการนะคนดี.
สุดท้ายแล้วหละเด็กดี.
ก่อนลุงจะขบเขียนประโยคใดใดถึงหนู
ลุงก็เพิ่งก้าวผ่านความทุกข์แห่งอารมณ์ที่ได้แต่ยอมรับและนอบน้อมต่อชะตากรรมมา.
ความเป็นไปในหลายวันที่ผ่านมา สอนลุงว่า 
หมื่นแสนล้านชีวิตบนโลกนี้ล้วนมีทุกข์ทั้งสิ้น 
ทุกข์ในหัวใจของเราอาจไม่เท่าส่วนเสี้ยวความทุกข์ใจของใครๆอีกหลายคน 
ยังมีคนที่ทุกข์ใจกว่าเรา 
คนที่แม้มีทุกข์แต่ยังคงกอบเก็บความสุขมาร้อยต่อได้
แหละรวมทั้งมีชีวิตได้อย่างเข้าใจตัวและเข้าใจตน
ยังมีจริงๆนะเด็กดี ยังมีอีกมากมายเหลือคณา 
แล้วเราหละ.
ทำไมลองทำ ลองสร้างใจบ้าง
...ลุงอยากมีความสุข และอยากเห็นหนูมีความสุขด้วย...
...เด็กดีของลุง...
ด้วยหัวใจที่หวังส่งถึงหัวใจหนู.
แทนคุณแทนไท
ปล.ไม่รู้ว่าหนูจะเข้าโรงหมอตามคำหนูว่าสักวันไหน แต่จากใจลุงครับไม่ว่าหนูอยู่ที่ใด หัวใจลุงจะติดตาม...
พระจันทร์ ๑๗.๐๔ นาฬิกา