เหตุเกิดเพราะปาฏิหาริย์(8)

อาชา

ในวันอังคารที่ 15 มิถุนายน - วันพุธที่ 16 มิถุนายน พ.ศ.2547  เป็นวันที่ปาฏิหาริย์เล็กๆได้เล่นตลกกับฉันอีกวันหนึ่ง
          15 มิ.ย. 47
          ในตอนเช้าก่อนเข้าเรียนฉันได้เดินขึ้นไปทำเวรประจำวันที่ห้องพยาบาลตามปกติเหมือนทุกๆวันอังคารที่ผ่านมา  และตำแหน่งของห้องพยาบาลนี้ตั้งอยู่ที่ชั้น 3  ข้างห้องศิลปะที่ เขา นั่งทำงานอยู่พอดี  ระหว่างที่เดินผ่านหน้าห้องศิลปะฉันก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองเขาที่นั่งทำงานอยู่ในห้อง  และในวันนี้ฉันก็เห็นเขาอยู่ในห้องอีกเช่นเคย
          โดยปกติแล้วทุกๆเย็นหลังเลิกเรียนฉันจะต้องเข้าไปนั่งทำงานที่ค้างอยู่ตั้งแต่ซัมเมอร์ในห้องศิลปะกับเขาซึ่งเป็นครูของฉัน  แต่บังเอิญว่าวันนี้ฉันติดงานเล็กๆน้อยๆกับมิสท่านหนึ่งกว่าจะเดินมาถึงห้องศิลปะก็ใกล้เวลากลับบ้านของฉันแล้ว  พอเดินมาถึงใกล้ๆหน้าห้องศิลปะและกำลังเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องอยู่ดีๆฉันก็นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้มันก็เย็นมากแล้ว..ยังจะเข้าไปทำงานอีกเหรอ  แต่ฉันก็อุตส่าห์เดินมาถึงหน้าห้องแล้วนะก็เลยลองแอบมองผ่านประตูกระจกอย่างเงียบๆ  และฉันก็เห็นเขานั่งระบายสีตัวอักษรบนแผ่นโฟมอยู่กับมิสสอนนาฎศิลป์ท่านหนึ่ง  จริงๆแล้วการที่ครูกับครูจะมานั่งทำงานอยู่ด้วยกันมันก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน  เพียงแต่ว่าการนั่งเก้าอี้ที่มันใกล้ๆกันอย่างนั้นมันก็ทำให้ฉันรู้สึกว่า...  ฉันจึงตัดสินใจกลับบ้านไป
          16 มิ.ย. 47
          ในที่สุดฉันก็ไม่สบายจนได้แต่คงจะอาการดีกว่านี้ถ้าเมื่อวานฉันตัดสินใจไม่เดินไปที่ห้องศิลปะและไปยืนมองอะไรแบบนั้น..  แถมวันนี้ยังมีคาบศิลปะที่เขาสอนอีกด้วยเมื่อหมดคาบฉันจึงรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น(และเตรียมปั้นหน้าให้เป็นปกติ)  พอกลับมาที่ห้องเขาก็เข้ามาเดินดูงานนักเรียนอยู่ในห้องแล้ว  ฉันจึงเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตนเองพร้อมกับนั่งระบายสีงานที่วางค้างไว้อยู่บนโต๊ะต่อ  และเพื่อนข้างๆฉันก็บอกกับฉันว่า เฮ๊ย..เมื่อกี้มาสเซอร์ชมของแกว่าสวยด้วยแหละแต่เค้าบอกว่าเทวดาน้อยไปหน่อย  ฉันก็นั่งระบายสีต่อไปพลางนึกในใจว่าก็งานชิ้นนี้ฉันเพิ่งจะเริ่มทำเมื่อคืนมันจะไปสมบูรณ์แบบได้อย่างไรกัน  ว่าแต่ว่าเขาชมงานเราว่าสวยจริงละเปล่าเนี่ยอยากรู้จัง  ฉันเร่งมือระบายสีจนเสร็จแล้วเดินเอางานไปส่งที่โต๊ะหน้าห้องที่เขากำลังนั่งดูงานอยู่  ฉันแค่เอางานวางบนโต๊ะแต่อยู่ดีๆเขาก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากถามฉันขึ้นมาก่อนว่า
          -แล้วเย็นเมื่อวานน่ะไปด้อมมองอะไรเฮอะ...
          ฉันที่กำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะก็ได้แต่ยืนนิ่ง..พลางคิดหาคำพูดที่ดูมีเหตุผลมากลบเกลื่อนความจริงที่ว่า  เขาเห็นตอนที่ฉันไปยืนมองที่หน้าห้องศิลปะเมื่อวาน
          +ก็.....หนูไปอยู่ที่อื่นซะนานพอลงมาก็จะ 5 โมงแล้วก็เลยเปลี่ยนใจเป็นไม่ทำแทนน่ะมาสเซอร์
          ฉันพูดให้ดูน่าเชื่อถือที่สุด(พลางคิดว่าเขาจะเชื่อมั้ยเนี่ย)  แล้วก็รีบหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะของตนเอง..
          เหตุเกิดเพราะปาฏิหาริย์