น้ำตาหยดรดพื้นสะอื้นอก ดุจดังตกจากหุบผาแทบอาสัญ เจ็บแสนเจ็บเหน็บหนาวรวดร้าวครัน ฤาจะลบจบสัมพันธ์ผูกพันมา เหตุเพราะเจอคำเธอค้านต้านใยรัก พร้อมไสผลักรักที่ให้ไร้คุณค่า นับเนิ่นนานเฝ้าสานต่อทอถักมา แม้อุราระทมตรอมเคยยอมทน แต่ครานี้ท่าทีที่เธอทำ ได้ตอกย้ำให้ช้ำทุกข์กว่าทุกหน คงยากแล้วแนวทางรักปักกมล ยอมจำนนเถิดหนาชะตาเรา พินิจนัยในเหตุผลเธอบ่นอ้าง มันผิดทางอย่างเธอเอ่ยเฉลยเล่า ควรยอมรับกับความจริงทิ้งความเศร้า อย่าร้อนเร่าจงเข้าใจ...ใจปล่อยวาง...ฯ
ต้นรัก กลางหทัย 29 มี.ค. 2548 02:22 น. - ID 73556 
1059
3
0
29 มีนาคม 2548 03:43 น. - comment id 445923
น้ำตาตกเต็มฝืนสะอื้นไห้ อยากตอบไปว่ารักแต่ไม่กล้า กลัวเธอหลอกลวงย้ำแล้วร่ำลา กลัวน้ำตาไหลหลั่งคั่งค้างทรวง เหตุที่เอ่ยคำค้านต้านใยรัก เพราะกลัวจักเสียรักที่แหนหวง ในความจริงก็มอบใจไปทั้งดวง แต่หากทวงเอ่ยย้ำคำสัญญา ทำเมินเหินห่างร้างใจจาก ทั้งที่อยากเข้าสวมกอดด้วยโหยหา อยากฝากตัวฝากใจฝากชีวา อยากฝากชีพให้รักษาด้วยสัตย์จริง หากเธอคิดยอมแพ้เพียงแค่นี้ ใจที่มีคงไม่อาจมอบทุกสิ่ง แล้วที่เคยฝันไว้ไม่อาจเป็นจริง คงละทิ้งทุกทางอย่างปวดใจ แม้อยากเป็นต้นรักกลางหทัย แต่คงได้เพียงแค่ความฝันใฝ่ เมื่อวันนี้เธอถอยหลังพังพ่ายไป คงทำได้แค่สะอื้นอกฝืนตรม....
29 มีนาคม 2548 09:29 น. - comment id 445990
อันที่จริงไม่อยากหน่ายพ่ายแพ้หรอก แต่เธอบอกให้ออกไปไกลวิถี คำเธอค้านต้านแน่นหนักประจักษ์ดี เชื่อตามที่วจีเธอเสนอมา เธอบอกว่าเลิกซะเถอะอย่ามารัก แล้วผละผลักรักที่ให้ไม่เห็นค่า แถมยังฉุนขุ่นเคียดเกลียดโกรธา แล้วบอกว่าทางใครก็ทางมัน เห็นใจเธอต้องเจอคนที่ไม่ชอบ รักที่มอบคงทำให้ไร้สุขสันต์ จึงจำยอมยอมหยุดยั้งเคยตั้งมั่น เพียงเธอนั้นสุขสันต์ฉันจึงลา ปล่อยชีวิตให้เป็นตามลิขิตกรรม หากเคยทำบุญร่วมชาติปรารถนา คงไม่พ้นเป็นคู่ครองปองชีวา แต่ทว่าครานี้หนักขอพักเอย ฯฯฯ
29 มีนาคม 2548 10:15 น. - comment id 446031
น้ำตาตกเต็มตื้นสะอื้นสะอึก หลั่งท่วมท้นล้นรู้สึกสะอึกสะอื้น ไม่รับรู้มิสู้ฝันทุกวันคืน กลืนรอยขื่นจะเขาข่มถมอารมณ์ เหตุเพราะเจอคำเธอตัดสลัดรัก กลายเป็นคนอกหักเพราะรักขม โลกที่เคยสวยใส ไม่ภิรมณ์ อกจึงตรม ขมขื่นสะอื้นใจ น้ำในอกตกต้องนองรู้สึก ในคืนหนาวคราวดึกรู้สึกไหม เสียงสะอื้นแว่วยินจากถิ่นใด เป็นเสียงร้องของหัวใจจากชายครวญ ปวดเจ็บนักรักเอ๋ยไม่เคยคิด ว่าจะได้แนบชิดสนิทป่วน ป่วนคะนึงที่ดังอึ้งอยู่อึงอวล จึงเขียนกลอนทบทวน...ยามป่วนใจ
29 มีนาคม 2548 10:18 น. - comment id 446033
น้ำตาตกเต็มตื้นสะอื้นสะอึก หลั่งท่วมท้นล้นรู้สึกสะอึกสะอื้น ไม่รับรู้มิสู้ฝันทุกวันคืน กลัวรอยขื่นจะเข้าข่มถมอารมณ์ เหตุเพราะเจอคำเธอตัดสลัดรัก กลายเป็นคนอกหักเพราะรักขม โลกที่เคยสวยใส ไม่ภิรมณ์ อกจึงตรม ให้ขมขื่นสะอื้นใจ น้ำในอกตกต้องนองรู้สึก ในคืนหนาวคราวดึกรู้สึกไหม เสียงสะอื้นแว่วยินจากถิ่นใด เป็นเสียงร้องร่ำไห้ใจชายครวญ ปวดเจ็บนักรักเอ๋ยไม่เคยคิด จะได้มาแนบสนิทจิตปั่นป่วน ป่วนคะนึงที่อืออึ้งอยู่อึงอวล ได้แต่เขียน บทกลอนทวน...ยามป่วนใจ
29 มีนาคม 2548 10:46 น. - comment id 446043
โลกเอ๋ยแปรเปลี่ยนเป็นนิตย์ ทุกข์ติดตามจับทับถม ท้ายสุดมลายคล้ายลม สรรพสิ่ง ผู้คน ฤาจีรัง?
30 มีนาคม 2548 13:42 น. - comment id 446673
แวะมาเยี่ยมชมบทกลอน เพราะมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
