.... ไม่มีอีกแล้ว..รักที่เคยผูกพัน...

คุ้นชินกับการที่มีเธอ
ไม่เคยคิดว่าต้องพบเจอกับความเหว่ว้า
แม้ความไกลห่าง .. ระยะทาง .. เวลา
มีเธอคอยห่วงหา .. ให้กำลังใจ
แต่วันนี้ความรักถูกละเลย
หัวใจไม่เคยอ่อนแอ .. อ่อนไหว
กลับจมอยู่ใต้เงาแห่งความเหงาที่เกาะกินหัวใจ
เมื่อฟ้าเปลี่ยนสีไป .. เธอคนไกลก็เปลี่ยนตาม
ไม่เหมือนเก่าอีกแล้วความสัมพันธ์
สุดสาย .. ปลายฝัน .. มีแต่ฉันที่ทวงถาม
วุ่นว้าในความคิดถึงที่ยังตราตรึงทุกโมงยาม
นาที่ที่งดงาม .. กลับแยกจากนิยามความเสียใจ
ลาก่อนคนดี .. ของฉัน
เรื่องราวสองเรานั้นคงไม่มีแล้ว .. ในความหมาย
น้ำอุ่นใสไหลริน .. รดผืนดินอย่างเดียวดาย
สัญญาว่าจากนี้ไปจะทำใจให้ลืมเธอ
เคยคิดถึงฉันบ้างไหม
ตั้งแต่เธอจากไป....ไกลจากฉัน
หรือลืมหมดแล้วเรื่องราวความผูกพัน
เหลือเพียงความเจ็บช้ำ..กับน้ำตา
คืนวัน...ผ่านพ้น...ผ่านไป
สายใย...เบาบาง...ขาดหาย
วันคืน...เคยสุข...กลับกลาย
เหลือฉัน...ผู้เดียวดาย...อยู่ลำพัง
รักเราดูจืดจางและห่างหาย
ชีวิตสิ้นมลายกับความฝัน
หลงลืมรักไปแค่คืนวัน
หลงคิดว่ามันคือรักจริง