** คืนนี้ ไม่มีจันทร์ **

กอกก

.      ...คืนนี้  ไม่มีจันทร์...
เมฆที่หม่นบนฟ้าเวลานี้
มองเป็นสีเทาครึ้มมืดทึมหมอง
เต็มนภาคราคร่ำเมื่อย้ำมอง
ทั้งสี่ห้องใจหนอเศร้า โอ้! เราตรม
นั่งจับเจ่าเฝ้ามองที่ท้องฟ้า
ด้วยแววตาไร้รื่นแสนขื่นขม
ทอดถอนใจให้ฟ้า  คราระทม
คนโง่งมสมน้ำหน้า  แสน..สาใจ
ทะเลซัดพัดพริ้วเป็นริ้วคลื่น
ยินเสียงครืน ครืน มา อุราไหว
กระเพื่อมพราวขาวฟ่องละอองไอ
เหมือนเยื่อใยความรักเกินหักลง
ตาแลมองทะเลครวญอยากหวนไห้
ทะเลไร้แสงสวรรค์ด้วยจันทร์หลง
สิบห้าค่ำคืนนี้หนอทดท้อปลง
ศศิ..คง หายลับมิกลับมา
สิบห้าค่ำคราก่อน ยังย้อนนึก
ด้วยรู้สึกลึกล้ำจนร่ำหา
มีสองเราใต้แสงแห่งจันทรา
ซึ้งอุรารื่นจรุงจวบรุ่งราง
แสงไม่มีให้เห็นคืนเพ็ญนี้
เพราะเมฆที่ดำสนิทมากรีดขวาง
ฟ้าครึ้มฝนบนนภาเมฆาพราง
เขาหายร่างลาลับพร้อมกับจันทร์
ฝนเริ่มปรายพรมพริ้วเป็นริ้วสาย
แล้วทลายร่วงเทมิเหหัน
นั่งตากฝนเสียบ้าง เถอะ ช่างมัน
ขอเยาะหยันฉันคนแพ้มีแผลใจ
ฝนกระหน่ำฉ่ำฟ้าพาลมหวน
พัดแปรปรวนป่วนมาพาหวั่นไหว
สายฟ้าแลบคำรณร้องคะนองไกล
แล้วโหยไห้กล้ำกลืนสะอื้นพลัน
หยาดน้ำฟ้าที่เห็นเช่นห่าฝน
อัสสุชลหลั่งรินสิ้นข่มกลั้น
อิงเสียงฝนพรางคำพร่ำรำพัน
ดังต้องทัณฑ์รันทดท้อทรมาน
            ****************