หน้าส่วนตัว
....เหนื่อยเกินไปหรือเปล่า...
จึงปวดร้าวไหวหวั่นเช่นวันนี้
หรือหมดแล้วความเข้มแข็งที่เคยมี
จึงไม่อาจอดทนได้เท่าที่เคยตั้งใจ
ไหลเถอะน้ำตา....อย่าฝืนทน
หากเจ็บจนเกินจะห้ามเอาไว้ได้
ปล่อยให้ทุกหยดราดรดลงบนแผลใจ
เผื่อบางทีต่อไปจะได้ชินชา
อย่าฝืนใจตัวเองอีกต่อไป
เมื่อสิ้นรักสิ้นอาลัยสิ้นเสน่หา
เมื่อไร้แล้วรอยรักในแววตา
ก็ไร้ค่าจะฉุดรั้งให้หวนคืน
จะยื้อยุดไป...อีกทำไม
รู้แล้ว...ว่าไม่มีใจคงไม่อาจฝืน
รู้แล้ว...ซึ้งแล้วกับความช้ำที่กล้ำกลืน
รู้แล้ว...ว่าแต่นี้จะต้องขมขื่นกับรอยน้ำตา
นางสาวใบไม้ 13 ก.ค. 2548 12:07 น. - ID 78500 
1118
4
0
13 กรกฎาคม 2548 12:37 น. - comment id 491112
หยาดน้ำตารินไหลพาใจหมอง อยากประคองปลอบขวัญให้หวั่นหาย ยังมีอยู่คนที่ห่วงทั้งใจกาย หากเธอปรายตามองจ้องตาเรา ความทุกข์เกิดขั้นได้ก็หายไปได้อย่าห่วงเลย
13 กรกฎาคม 2548 15:04 น. - comment id 491170
อย่าเศร้า มาเหงาเป็นเพื่อนด้วยคน!!
13 กรกฎาคม 2548 18:39 น. - comment id 491248
หากการรับรู้ และไม่รับรู้ มีค่าความเจ็บปวดเท่ากัน ก็ขอรับรู้เลยละกัน ว่ารักเราวันนี้จะจบลง อยากน้อย พรุ่งนี้.. ฉันจะได้รู้ว่า ควรจะอยู่มุมในไหนของโลกที่ไร้เธอ อ่านแล้วเศร้าจังคะพี่ใบไม้ เปิ้ลแวะมาให้กำลังใจนะคะ ฝากความห่วงใย และคิดถึงด้วยคะ รักษาสุขภาพนะคะ ฝนตกบ่อยจังเลย
13 กรกฎาคม 2548 19:48 น. - comment id 491284
นั่นซิครับความเจ็บช้ำเมื่อเกิดแล้ว แต่ยังคงวนเวียนจนช้ำแล้วช้ำเล่า ใครเล่ายังวกวนอยู่นะ แปลกแต่จริง
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด