หน้าส่วนตัว
ไหวหวั่นนักเพราะรักทำให้หวั่นไหว
หวานน้ำคำคนเคยใกล้กลับไม่หวาน
รานร้าวสุดฝืนทนจนแหลกราน
เกินประสานเยียวยาด้วยช้าเกิน
ห่างออกไปทั้งที่ใกล้ใจกลับห่าง
เนิ่นนานที่อยู่ข้างข้างมานานเนิ่น
เดินคู่เคียงทุกคราวที่ก้าวเดิน
กลายเป็นเพียงส่วนเกินที่กลับกลาย
รักแรมลาร้างเลือนไม่เหมือนรัก
หมายจะหักใจลาอย่าพึงหมาย
คลายปมรักกลับทวีไม่คลี่คลาย
ควรเสียดายฤาทั้งรู้ไม่คู่ควร
ค่าคนหนึ่งไม่ซึ้งใจจึงไร้ค่า
หวนคิดถึงคะนึงหาพาไห้หวน
ทวนสายน้ำที่ผ่านไปไม่ไหลทวน
คลายโซ่ตรวนตรึงใจใครจักคลาย
โศกเพียงใดจำต้องฝืนกล้ำกลืนโศก
หายวิโยคเมื่อใดใจคงหาย
ทายท้าโลกโชคชะตาอย่างท้าทาย
เราร่ำไห้ใครเคยเมียง...โศกเพียงเรา
นางสาวใบไม้ 2 ส.ค. 2548 15:41 น. - ID 79267 
1587
5
0
2 สิงหาคม 2548 15:56 น. - comment id 498693
แรกรักรักแรกได้ประจักษ์ เจ้านงค์ลักษ์รักอนงค์มิสงสัย ครั้งพอขอชื่นชื่นในทรวงฤทัย เธอก็มาหายหน้าหน้าหายไม่มาแล ชื่นชมผลงานจ๊ะ.....เขียนได้เพราะจัง..
2 สิงหาคม 2548 16:03 น. - comment id 498698
ห่างออกไป ทั้งที่ใกล้ ใจกลับห่าง ต่างลาร้าง ทางไกล ทำใจต่าง ทางวาดไว้ ในวันเก่า เฝ้ามองทาง ดูจืดจาง ร้างไร้ คราวได้ดูชอบมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
2 สิงหาคม 2548 19:09 น. - comment id 498763
คู่คนดีตัวพี่ชายไม่ควรคู่ ฝืนทนอยู่อย่างไรสุดใจฝืน ยืนเสียหลักรักพ่ายพังมิยั่งยืน นอนค่ำคืนสะท้อนใจไม่แน่นอน
2 สิงหาคม 2548 22:40 น. - comment id 498857
ไพเราะมากค่ะ
3 สิงหาคม 2548 10:02 น. - comment id 498943
กลบทงดงามมาก อ่านครั้งเดียวไม่พอ ขอเก็บ ไว้อ่านซ้ำนะ
3 สิงหาคม 2548 10:30 น. - comment id 498970
ทำไมมันเศร้าอย่างงี้อ่ะคะพี่ใบไม้ โศกเพียงเราจริง ๆ ด้วย ใครเค้าจะมารู้กะเรานะ แง้ ๆๆๆๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด