รู้ทั้งรู้ (ผู้หญิงไร้เงา - ไวยากรณ์)

ไวยากรณ์

                                                  ผู้หญิงไร้เงา 
รู้ทั้งรู้  อยู่แก่ใจ  เธอไม่รัก
แม้ทายทัก รักให้  เธอไม่สน
เฝ้าชิดใกล้ ใจห่วง ติดบ่วงตน
เมื่อเธอจน  หัวใจ  มอบให้กัน
แต่ใจเรา  เฝ้าคิด  ยังชิดใกล้
มอบหัวใจ  ให้แท้  มิแปรผัน
แม้เนินนาน กาลผ่าน  เนินนานวัน
ยังยืนยัน  มั่นใจ  มอบให้จริง
ส่วนเธอนั้น  ฉันคิด  ไม่ผิดแน่
ไม่เหลียวแล แคร์ฉัน  ทุกวันทิ้ง
รักที่ฉัน  นั้นให้ เธอไม่อิง
แถมประวิง  ทิ้งทวน ไม่ชวนชม
ฉันจึงเศร้า  เฝ้าหมอง  นั่งร้องไห้
กับรักพ่าย  แพ้พิษ  ดวงจิตขม
แต่อยากกล่าว เล่าความ ยามระทม
ใช่อารมณ์    กับรักนี้  ที่ให้เธอ 


                                         ไวยากรณ์
รู้ทั้งรู้ อยู่แก่ใจ ว่าเธอรัก
มาทายทัก ใกล้ชิด แถมห่วงหา
ยามเดือนร้อน เจ็บไข้ อาทรมา
มิเคยเลย สักครา จักห่างไกล
แต่ใจเรา เฝ้าคิด มิควรคู่
รู้รู้อยู่ ฐานะ ประมาณไหน
เปรียบดอกฟ้า กับหมาวัด ที่ห่างไกล
ยากเกินไขว่ และคว้า มาครอบครอง
จึงทำตัว เหินห่าง ไม่แลเหลียว
อยู่ผู้เดียว ไม่คิด จะเป็นสอง
แม้จักเจ็บ หรือช้ำ น้ำตานอง
มิหมายปอง ให้เธอ มาสนใจ
ยอมเจ็บแต่ วันนี้ จะดีกว่า
หากวันหน้า รักมาก เกินข่มไหว
ถึงวันนั้น คงยาก จะตัดใจ
อาจพลาดพลั้ง ทำอะไร .. ที่ไม่ดี