คอยเตือนจิตตอกใจไม่ให้รัก อยากหยุดพักหยุดคิดปิดไม่ไหว โอ้...อารมณ์บ่มบ่วงมาลวงใจ มาจุดเชื้อเจือไฟให้อุ่นทรวง มาคอยล้อยอหยอกมาหลอกล่อ มางอนง้อพะเน้าพะนอทำห่วงหวง มาบอกรักวางกับดักด้วยกลลวง มายอเย้าเคล้าควงดวงหทัย พอเผลอใจไม่นานพาลห่างเหิน ทำมองเมินเสียจนคนสงสัย จักยื้อหยุดฉุดดึงมาตรึงใจ จักถอยลับกลับไปก็ไกลเกิน รุนแรงไปกลัวใจจักบอบช้ำ กระชากซ้ำย้ำลงไปใช่ผิวเผิน เลือดแดงชาดอาจไหลใจเผชิญ อกสะเทิ้นเดินเลี่ยงเบี่ยงทางใด ได้แต่นั่งกลัดกลุ้มกุมขมับ ไยขาดยับยั้งจิตคิดครวญใคร่ จำต้องยอมตรอมตรมซมทรวงใน น้ำตาไหลเพราะ...หัวใจไม่ระวัง
กวีปกรณ์ 13 ธ.ค. 2548 03:12 น. - ID 84199 
1044
8
0
13 ธันวาคม 2548 08:36 น. - comment id 545744
เฮ้อ...หัวใจเจ้าปัญหา นะคับ ชอบหาเรื่องเดือดร้อนมาให้เสมอเรย อย่างนี้ต้องสั่งสอน 555
13 ธันวาคม 2548 10:32 น. - comment id 545784
ความกลัดกลุ้มรุมเร้าเฝ้าเศร้าสร้อย เมื่อใจคอยตามติดคิดถึงเขา แต่จะทำอย่างไรในเมื่อเรา หลงรักเขาเพราะหัวใจไม่ระวังกลอนแต่งได้ดีค่ะ
13 ธันวาคม 2548 10:54 น. - comment id 545788
หน้าส่วนตัว
หัวใจยังบาดเจ็บและบอบช้ำ
เธอกร๊ดซ้ำย้ำรอยแผลเกินแก้ไข
คำพูดเธอน้ำกรดราดรดใจ
จะโทษใครเพราะ..หัวใจไม่ระวัง..
เศร้าค่ะเศร้า..อ่านแล้วอินสะขนาดนี้น่ะค่ะขอบอก...
รักษาหัวใจกันให้ดีน่ะค่ะ
13 ธันวาคม 2548 11:35 น. - comment id 545794
ไม่ระวัง เลยต้อง นั่งร้องให้ อยากรู้ เธอมีฉัน อยู่แค่ไหน ไม่ใช่ แค่เพียงใคร ที่ทดแทน ---------------- เจ้าพานทองหมายเลข 4
13 ธันวาคม 2548 12:32 น. - comment id 545830
ความกลัวว่าความรักจะจากไป มันทรมานใจมากกว่าตอนที่เขาจากไปซะอีกนะคะ.... แต่ว่า .... ทำวันนี้ให้ดีที่สุด .. ไม่ว่าพรุ่งนี้เขาจะอยู่กับเราเหมือนวันนี้หรือไม่ เอมเชื่อว่า ... คุณจะไม่นึกเสียใจที่ได้ทำอะไร ๆ ดี ๆ ให้กับเค้า
13 ธันวาคม 2548 14:28 น. - comment id 545880
ก็ระวังแล้วหนิ แต่มีสิ่งมาล่อลวงหนิเนาะ
13 ธันวาคม 2548 19:37 น. - comment id 545945
พี่แต่งกลอนสักกี่บทก็ยังไม่ขาดความกระเทือนถึงอารมณ์เลย หายากนักในปัจจุบันนี้
ชื่นชมกับกลอนของพี่ที่เป็นกลอนที่สามารถปล่อยพลังงานของความรู้สึกออกมาได้อย่างลึกซึ้งจริงๆ
13 ธันวาคม 2548 23:44 น. - comment id 545989
แหมๆๆๆๆๆๆๆๆๆอย่ากลุ้มไปเลยนะ คิดมาก แล้วหน้า แก่กว่าอายุแล้วจะยุ่งนะจะบอกให้ ปกติ ใบหน้าก็ ไปไกลกว่าอายุแล้วนิ ปลงๆๆๆบ้างเถอะอะ
รักดอกจึงหยอกเล่น
14 ธันวาคม 2548 10:08 น. - comment id 546036
๏ เคยพลาดพลั้งแพ้พ่ายไร้สภาพ จนเข็ดหลาบกลัวเกรงเพลงบทเหงา ความทรงจำเก่าก่อนยังหลอนเรา ตามเป็นเงาสนิทแนบแทบทุกครา ยังหวาดหวั่นพรั่นพรึงถึงความเจ็บ ที่แนมเหน็บหยอกเอินเกินรักษา ปล่อยกาลผันผ่านลับนับเวลา ให้เยียวยาหัวใจหายตรอมตรม ริ้วรอยแผลเลือนรางอย่างช้าช้า ท่ามอุราเปลี่ยวเหงาเศร้าขื่นขม บางครั้งต้องกล้ำกลืนฝืนอารมณ์ กดเก็บข่มสายสวาทที่บาดใจ แต่วันนี้ไยขบถกับอดีต ที่เฉือนกรีดดวงมานจนหวั่นไหว ฤๅลืมเลือนรอยหมองครองทรวงใน จึงเปิดใจให้ความรักเข้าทักทาย๚ะ๛
14 ธันวาคม 2548 13:24 น. - comment id 546156
สวัสดีค่ะ กวีปกรณ์ หัวใจ...บางทีก็ทำอะไรไปก็ไม่รู้ตัวนะ เพราะหัวใจตัวดีนี้แร่ะ *ใจง่าย* รักใครง่ายดาย..
14 ธันวาคม 2548 15:14 น. - comment id 546208
ก็ใช้ใจนี่เนอะ ไม่ได้ใช้สมอง จะได้มานั่งไตร่ตรองก่อนจะรัก
14 ธันวาคม 2548 17:26 น. - comment id 546280
ใจเอ๋ยใจ ทำไมไม่ระวัง ปล่อยเจ็บช้ำอยู่ได้นับหลายหน ไม่เจ็บหรอที่โดนหลอกให้ทุกข์ทน โปรดจงสงสารใจตนเถิดคนดี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
