ลมดึกบาดแทบขาดใจในค่ำนี้ แว่วดนตรีแทรกลึกนึกหวาดหวั่น หลอนสายตาระยับจับใจครัน หวนอกสั่นกลัวนักข่มหักใจ ราตรีนี้แววตานั้นคงพริ้มหลับ หรือฝันดับห่างเหินเกินร่ำไห้ เขาอาจเมินเดินจากพรากกันไกล ฝันถึงใครหรือเปล่า ... เรากังวล สารพัดจัดแต่งเรื่องเปลืองสมอง ใจร่ำร้องโหยหาบ้าสับสน ก็แค่ใครผ่านไปเพียงหนึ่งคน ไม่หลุดพ้นความคิดถึงตรึงบาดใจ จะข้ามฟ้าราตรียามนี้แล้ว ดาวหยอกแววเย้าว่าบ้าใช่ไหม มานั่งคิดครวญเพ้อเก้อทำไม ปล่อยลมให้บาดร้าวหนาวราตรี จะฝืนหลับดับทุกสิ่งผ่านคืนค่ำ ยังคงย้ำแววตาหลอนมานี่ เหวย ... หัวใจไม่พักไม่รักดี จะร้องไห้กี่ทีจึงหลับลง ลมดึกบาดแทบขาดใจในค่ำนี้ แสงขาววาวทอสีมาไล่ส่ง มัวนั่งเหงากับเงาเลือนเหมือนงุนงง ใจหนอหลงกับฝันอันไม่มี.
แดดเช้า 30 มี.ค. 2549 11:25 น. - ID 88076 
1094
4
0
30 มีนาคม 2549 12:36 น. - comment id 569272
ลมดึกแผ่วพริ้วไหวบาดใจน้อง ท่วงทำนองคีตกานท์แว่วหวานไหว หลอนสายตาอ้างว้างเพราะห่างใคร ข่มหัวใจห้ามรักหักอารมณ์ ราตรีนี้แววเศร้าเคล้าใบหน้า ทั้งรอยหม่นเหว่ว้าพาขื่นขม คิดถึงเขาคนไกลใจระทม ความตรอมตรมจมหายคลายกังวล เลิกเหลวไหลขุ่นเคืองเปลืองสมอง เลิกร่ำร้องโหยหาพาสับสน เลิกคิดถึงหัวใจใครบางคน ขอหลุดพ้นเลิกเหงาอย่าเศร้าใจ ทอดสายตาราตรียามนี้แล้ว ดาวระยับวับแววเหมือนแก้วใส จะมัวหลงครวญเก้อเพ้อทำไม มีหัวใจหลายดวงเป็นห่วงเธอ สวัสดีครับ คุณหยาดอรุณ
30 มีนาคม 2549 12:55 น. - comment id 569277
เหงาจริงเร้อ...อิอิ...
30 มีนาคม 2549 21:52 น. - comment id 569350
... เพียงเดียวดายกายสั่นคืนจันทร์หม่น จิตมืดมนคนสะอื้นคืนฟ้าหมอง หยาดน้ำตาปริ่มล้นท่วมท้นนอง ลอยเลื่อนมองเรื่อยไปใจละเมอ บนผืนฟ้าเวิ้งว้างใช่ว่างเปล่า ใบหน้าเขาเฝ้าหลอนตอนจิตเผลอ ไหนสัญญารักมั่นฉันคู่เธอ ปล่อยรอเก้อเพ้อฝันนับวันคอยขออนุญาติ ต่อกลอนด้วยสักหน่อยนะครับ ไม่ค่อยเพราะอย่าถือสานะครับ
31 มีนาคม 2549 02:34 น. - comment id 569385
( * i * ) สวัสดีค่ะพีรุ่ง...
31 มีนาคม 2549 12:32 น. - comment id 569430
ลมดึกบาดแทบขาดใจในค่ำนี้ แสงขาววาวทอสีมาไล่ส่ง มัวนั่งเหงากับเงาเลือนเหมือนงุนงง ใจหนอหลงกับฝันอันไม่มี. --------------------------------------- ไร้ใจ-ไยเศร้า --------------------------------- ไหนบอกว่า \"นารีไร้ใจ\" เล่า ไยจึงเศร้าโศกศัลย์กันล่ะนี่ ไร้ใจจริงหรือเปล่าบอกกล่าวที หรือ \"ไร้ใจปรานี\" นารีเอย เห็นพรอดพร่ำรำพันแทบหวั่นไหว อยากสงสารหัวใจใคร่จะเอ่ย แต่ได้เห็นเน้นมา \"นารี\" เปรย ว่า \"ไร้ใจ\" เปิดเผยจึงแค่มอง หาใช่ซ้ำเติมกันกระนั้นนะ แค่อยากจะถามไถ่ใจที่หมอง ว่าเป็นจริงหรือแกล้งแสดงลอง ดูช่างคล่องชาญเชี่ยวเคี่ยวน้ำตา บอกมาสิที่รักอย่าผลักไส โปรดขานไขให้เห็นว่าเป็นค่า มองต้นสายปลายเหตุเภทนานา เหมือนหนักหนาสาหัสลมขัดใจ บอกสักหนคนดีที่ไร้จิต ช่วยลิขิตเป็นกลอนสุนทรใหม่ ตอบคำถามตามจริงสิ่งเป็นไป เกิดอะไรขึ้นเล่าเจ้าจึงตรม \"แดดเช้า\" เล่ายอแสงแสดงชัด ช่วยขจัดมืดมิดถือสิทธิ์ข่ม \"หยาดอรุณ\" อุ่นฟ้าช่างน่าชม ลองปรารมภ์กันหน่อยแล้วค่อยจร ------------------------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๓๑ มีนาคม ๒๕๔๙
31 มีนาคม 2549 14:36 น. - comment id 569448
ณ ราตรีคะนึงนางที่ห่างอก ณ ปลายภพภาพฝันพลันสลาย ณ สายรุ้งฟุ้งเรืองก็เคืองร้าย ณ ดวงใจไห้เจียนตาย...ใจระบม
1 เมษายน 2549 17:02 น. - comment id 569586
กลอนบทนี้อ่านแล้วได้อารมณ์เหงามากครับ... ไม่น่าเชื่อว่าจะแต่งตามแฟชั่นนะครับ... กลอนเหงาเหงาแบบนี้ต้องทำอารมณ์นะครับ.. ขนาดผมคนขี้ยังแต่งไม่ได้ขนาดนี้ครับ... นับถือครับ....
1 เมษายน 2549 17:05 น. - comment id 569587
...ขี้เหงา...ครับพิมพ์ตก...น่าอายจังครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
