คนของความคิดถึง ครั้งหนึ่งเคยมีกันกลางฝันใส แววน้ำตาพร่าเบลอเอ่อภายใน หนอหัวใจไหวหวั่นเหมือนฝันค้าง คนของความคิดถึง ห้วงคำนึงเคยทรงจำฝนฉ่ำพร่าง ณ หนทางกว้างไกลเกินใจวาง เจ็บจนหม่นเคว้งคว้าง ... ทางมืดมน คนของความคิดถึง เคยไหมซึ่งจะรับรู้กระแสฝน ที่ระบายคล้ายระบมขมเจือปน กับรักล้นหม่นหมางทางตีบตัน คนของความคิดถึง ผ่านไปแล้วความคำนึง ... ซึ้งความฝัน เหลือเพียงร้างกลางหมอกระลอกควัน ไม่มีกัน ... ไม่มีฉัน ไม่มีเธอ.
แดดเช้า 31 พ.ค. 2549 17:35 น. - ID 89804 
1145
1
0
31 พฤษภาคม 2549 18:02 น. - comment id 580999
เศร้ายิ่งนัก ยากจะหักห้ามใจ
31 พฤษภาคม 2549 18:58 น. - comment id 581012
สวัสดีค่ะ คนของความคิดถึง ในคำนึง...ของฉันนั้นฝันหา อยากให้คุณมาเคียงใกล้ตา ทุกเวลา...คลอเคียงเพียงเรา... คนของความคิดถึง...จะซึ้งมั้ย? หนอ..
31 พฤษภาคม 2549 21:19 น. - comment id 581025
คนของความคิดถึง คิดถึงแต่ไปไม่ถึง ได้แต่ฝากคิดถึงไปกับดวงดาว เมฆมากฟ้าครึมดาวไม่สามารถนำคิดถึง ฝ่าไปได้.. เฮ้อ!!
31 พฤษภาคม 2549 23:35 น. - comment id 581075
แดดเช้า เขียน (คนของความคิดถึง) :- คนของความคิดถึง ผ่านไปแล้วความคำนึง ... ซึ้งความฝัน เหลือเพียงร้างกลางหมอกระลอกควัน ไม่มีกัน ... ไม่มีฉัน ไม่มีเธอ. คนของความคิดถึง ผ่านไปแล้วความคำนึง ... ซึ้งความฝัน เหลือเพียงร้างกลางหมอกระลอกควัน ไม่มีกัน ... ไม่มีฉัน ไม่มีเธอ. คิดถึงใครหนึ่งคน ---------------- คิดถึงเขาเรายิ่งประวิงหนัก ยามมีรักมักพล่านลนลานเสมอ มีทั้งห่วงหวงตามพล่ามละเมอ หลงพร่ำเพ้อเรื่อยไปหวั่นใจจริง คิดถึงเขาเราเจ็บให้เหน็บซ้ำ สุดระกำเขามิเห็นใจเต้นวิ่ง อนาถจิตคิดไปไร้ที่พิง จะแอบอิงใจเขามิเฝ้ามอง คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งชิดเปลี่ยวเหงา เพราะมัวเฝ้าห่วงใครจนใจข้อง กลัวว่าเขาห่างใจไม่ประคอง ใจคนคิดจึงหมองมิคล่องตัว คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งแนบจิต ลองพินิจใคร่ครวญให้ถ้วนทั่ว สุขหรือเศร้า เหงา-เริงร่า กล้าหรือกลัว ดีหรือชั่วลมหายใจให้ชีวิน -------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๔๙ ลองตรองดูทุกคืนก่อนผ่อนพัก ลองตระหนักทุกเช้าเมื่อเราตื่น สารพันปัญหา ณ วันคืน จะไม่ตื่นตระหนกจนวกวน ...นะคนดี
1 มิถุนายน 2549 00:28 น. - comment id 581090
ขอบคุณค่ะ คุณ น.นิรัติศัย ยินดีค่ะ ที่สามารถสะท้อนอารมณ์ให้คนรู้สึกคล้อยตามได้ อิอิ แมงกุ๊ดจี่ ขออภัยที ทำนองเพลงกับทำนองกลอนอารมณ์ไม่ค่อยเข้ากันสักเท่าไหร่ เพลงโทนเบิกบาน แต่กลอนโทนเศร้า พี่ไรไก่ ขนาดนั้นเชียว ... ไม่สามารถนำความคิดถึงฝ่าไปได้เหรอ หัดเขียนกลอนอารมณ์นี่ก็สนุกดีเหมือนกันเนาะ .. ถือว่าพัฒนาการงานเขียนแนวอารมณ์เริ่มดีขึ้นมากแล้วนะเนี่ย เมื่อก่อนคนอ่านอ่านแล้วแข็งๆ ไม่ค่อยคล้อยตาม ณ จุดนี้ ทำให้หลายคนถือเป็นจริงเป็นจังคิดว่า แดดเช้าเป็นอย่างกลอนจริงๆ ที่จริง ... ก็แค่ งาน ชิ้นหนึ่งที่สร้างอารมณ์ขึ้นมาแล้วถ่ายทอดออกมา อารมณ์เกิดได้ ก็ดับได้ แต่เราเอามาสร้างสรรค์เป็นงานเขียน ก็เป็นหนึ่งในผลงานสะท้อนตัวเราออกมาว่า ถ้าเรามีอารมณ์นี้ เราจะเป็นยังไง ... แล้วมันก็จะผ่านไป ... ในหนึ่งช่วงเวลา เหลือเพียงคุณค่าของงานเขียนที่ยังคงอยู่ไว้ เนาะ มายาคติในวรรณกรรม นี่สุดยอดจริงๆ ... ทำให้คนหลงเชื่อตามได้ แล้วทำให้คนเป็นตุเป็นตะ มัวเมากับมัน สร้างปัญหามากมายได้เหมือนกัน ขอบคุณทุกท่านที่เฝ้าดูวิวัฒนาการการสร้างงานของแดดเช้าค่ะ แล้วจะพยายามเรียนรู้เขียนให้ดียิ่งๆ ขึ้นนะคะ : )
1 มิถุนายน 2549 00:40 น. - comment id 581096
...
1 มิถุนายน 2549 11:32 น. - comment id 581163
ฮ่วย ฮ่วย ฮ่วย !!!! แมนไผน้อค่นพู่คึดฮอดเหนียะ หยากสิพ่อจั๊กเทือดู๊ แมบพู่จ๋บพู่ง่ามป่านได๋ สอย สอย พู่สาวสำน่อยคึดพ่อพู่บาว
1 มิถุนายน 2549 13:08 น. - comment id 581181
มัวคิดถึงอยู่ใยไม่ไปหา จะไม่ต้องเสียน้ำตาร่ำร้องไห้ พอพบหน้าแล้วค่อยสบายใจ ยังอาจได้อย่างอื่นมาชื่นทรวง... เจอตัวเลยดีกว่า อิอิ
2 มิถุนายน 2549 08:32 น. - comment id 581394
สวัสดีค่ะ น้องปักษาวายุ ฮา ... พี่ชายมอมแมม อิอิ อยากเห็นตัวจริงอะ ใครหนอ ... ทำให้น้องสาวพี่มอมแมมเพ้อได้ คริ คริ คุณฤกษ์ ไปหาไม่ได้เพราะไกลนัก มีแต่รักโบยบินผินไปหา มีหัวใจไปร้องเรียกไปสบตา ยามอ่อนล้ามีเธออยู่ในใจ. ขอบคุณทุกท่านที่มาเยือนค่ะ : )
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
