กระหน่ำฝนหล่นร่ำบนคำแล้ง ดินที่แห้งชื่นใจได้น้ำฝน คำที่แล้งแบ่งปันฝันบันดล เพียงผ่านพ้นช่วงชื่น ... ก็คืนใจ รุ้งจรัสสะท้อนแสงแห่งคุณค่า ซับน้ำตาชอกช้ำคนร่ำไห้ เมื่อคลายหม่นก็วนกลับลับหายไป เหลือทิ้งไว้ความทรงจำเคยช้ำทรวง กับความมืดยืดยาวหนาวซึมซ่าน ลมที่ผ่านเพียงผันวันที่ล่วง รุ้งสะท้อนอาทรค่ามายาลวง ระเหยดวงแก้วหายจากใจเรา ขอขอบคุณอุ่นไมตรีที่มอบให้ แม้พอได้นิดหน่อยค่อยคลายเหงา เยียวยาแผลซึมลึกรู้สึกเบา รอยเจ็บเก่าถูกกระทบ ... ใครลบเลือน เธอคือ "รุ้งในน้ำค้าง" พร่างตานัก มิใช่รักยั่งยืนชื่นใจเหมือน ขอขอบคุณอุ่นไมตรีที่มิตรเยือน อยู่เป็นเพื่อนชั่วพัก ... แล้วจากจร แม้มิได้อยู่ในใจใครนานนัก ก็ขอพักเพียงใจคลายเหนื่อยอ่อน กับความหวังพลั้งพลาดที่ขาดตอน ริ้วกลีบอ่อนดอกไม้ ... ของใจช้ำ กระหน่ำฝนหล่นร่ำบนคำแล้ง เหมือนดินแห้งยังได้ฝนใสฉ่ำ ยิ่งฝนหล่นกระทบใส่ใจเจ็บจำ รุ้งยิ่งย้ำแผลลึกรู้สึกร้าว ดีกว่าที่ไม่มีทั้งฝน-รุ้ง ชีวิตคงย่อมยุ่งและเหน็บหนาว ซับน้ำตาปร่าเจ็บเก็บเรื่องราว แค่ครู่คราวพริบหวังบ้าง ... ก็ยังดี.
แดดเช้า 2 ก.ค. 2549 17:14 น. - ID 90798 
878
2
0
2 กรกฎาคม 2549 18:52 น. - comment id 587998
สวัสดีค่ะแวะมาเยี่ยมชมงานกลอนของคุณค่ะบทกลอนเพราะมากเลยค่ะ
2 กรกฎาคม 2549 19:09 น. - comment id 588000
เรน...ขอเป็นสายฝนคู่รุ้งสวย..นะคะ
2 กรกฎาคม 2549 21:42 น. - comment id 588046
หน้าส่วนตัว
เฮ้อ....หยดน้ำทิพย์ชโลมใจคนไร้รัก
ชื่นใจนักรักนี้เพิ่มความหมาย
.หยาดน้ำฝนเพิ่มให้ชุ่มชื่นกาย
.รุ้งวาดลายเสริมค่าน่าชื่นชม.
แหะๆๆมั่วๆอีกแล้วคับท่าน
2 กรกฎาคม 2549 22:03 น. - comment id 588063
สีอย่างนี้ อ่านแล้วต้องเพิ่มแว่นแล้วละ หนาเตอะแค่นี้ก็อายสาว ๆ จะแย่อยู่แล้ว อิอิ
3 กรกฎาคม 2549 09:27 น. - comment id 588131
ไม่ได้เห็นรุ้งนานแล้ว เห็นแต่ฝนชุ่มฉ่ำ ตั้งกะเช้ายันค่ำ อ่านแล้วก้อรู้สึกอยากเห็นจัง
3 กรกฎาคม 2549 10:38 น. - comment id 588145
รุ้งหลังฝนก็งามตาดี พี่รุ่งหลังฝนยิ่งงามไปใหญ่ เอิ๊ก.....
3 กรกฎาคม 2549 11:18 น. - comment id 588158
รุ้งมียามมีฝน แล้วรักละมาตอนไหนคะพี่สาวช่วยตอบที
3 กรกฎาคม 2549 12:56 น. - comment id 588198
เข้าใจได้งั้นก้อดีแล้วอาเจ้ อย่างที่ว่าง่ะ รุ้งมาหลังฝน มาแล้วก้อไป เป็นธรรมชาติเด้อ
3 กรกฎาคม 2549 13:10 น. - comment id 588209
สวัสดีค่ะ ... คุณนิรนาม ขอบคุณค่ะ ... ยังมีที่ต้องปรับปรุงอีกหลายแห่งค่ะ ค่อยๆ เรียนรู้ไป หัดๆ เขียนค่ะ น้องเรน ได้สิจ๊ะ ... ทำไมจะไม่ได้ พี่ไรไก่ ฝนทำให้ชุ่มฉ่ำ แล้วทำให้ดินช้ำ รุ้งประดับฟ้า แล้วภาพก็เลือนไป ... เป็นธรรมดาค่ะ คุณฤกษ์ แหม ... ห่วงแต่สาวๆ นะ คุณชมพูภูคา เราก็นั่งเฝ้าดูรุ้งหลังฝนตกประจำ มองหารุ้ง ไม่มีเลย อยากเห็นจัง น้องขวัญ พี่รุ่งน่ะ งามเสมอ ฮา น้องเหมียว รักมาได้ทุกเวลาที่ใจเปิดรับรักนะจ๊ะ โอ๋ๆ อย่าร้องไห้ เฮียมอมแมม แน่นอน ... ทำไมจะไม่เข้าใจธรรมชาติ คริ คริ คนเรายังมีวันมามาก วันเบาๆ เลย อิอิ ขอบคุณทุกท่านที่มาเยือนกันนะคะ : )
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
