โทษใครได้ในการเจ็บในครั้งนี้ ฉันเองที่ทำใจให้เหน็บหนาว ผ่านทุกข์ร้อนทักทายหลายเรื่องราว ความรวดร้าวฉันคนดื้อรับมือมัน สมน้ำหน้ายิ้มรับกับความเศร้า ทุกข์ที่เราก่อขึ้นมาท้าสู้ฝัน ไม่มีสุขยังแอบหวังยังตื้นต้น ไม่มีวันที่ลืมเงาเขาจากใจ หลงคารมคมคำถลำจิต แต่ความคิดดื้อด้านสุดทานไหว หมดแรงยื้อแม้นขวางไว้อย่างไร สุดห้ามได้ปล่อยใจเขลาเข้ากองเพลิง
prae_rampueng1 21 ก.ค. 2549 14:06 น. - ID 91291 
459
0
0
21 กรกฎาคม 2549 15:09 น. - comment id 591803
สวัสดีค่ะ เพราะว่าฉันนั้นดื้อและถือดี คุณจึงหนี...ไปไกลเกินตามหา อยากขอวอนคุณนั้นหวนกลับมา รอเวลา...วันนั้นคุณหวนคืน.. ไออุ่นรักในหัวใจยังฝันถึง ห้วงคำนึง...ขอฉันมันกล่ำกลืน อยากเห็นคุณมาเคียงให้ใจชื่น มีคุณยืน...เคียงข้างบนทางไกล... อยู่ที่ไหน? อยากรู้อยู่ที่ไหน? รู้หรือไม่...ฉันคนนี้ที่หวั่นไหว คอยคิดถึงแต่เธอเสมอคนไกล อยู่ที่ใด...โปรดส่งข่าวคราวมา... ฉัน..ขอโทษ ฉัน..คิดถึง ฉัน..อยากบอกว่า *รักคุณ* คุณอยากฟังมั้ย? รู้สึกจังค่ะ เมื่ออ่านกลอนของคุณ...
21 กรกฎาคม 2549 15:35 น. - comment id 591815
สมน้ำหน้า... ปลอมมาบ้าอีกแบบ......นึกว่าไม่มีใครรู้สิ..
24 มกราคม 2550 17:40 น. - comment id 649039
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
