อยู่กับฉันนานนานได้ไหม
ไม่อยากให้จากไปเหมือนวันนั้น
กลัวเธอไม่กลับเหมือนวานวัน
แล้วฉันจะอยู่อย่างไร..เพียงคนเดียว
ฉันต้องเรียนรู้เพื่ออยู่กับความเหงา
ไม่มีแม้เงาของเธอมาอยู่ใกล้
แต่ชีวิตของคนต้องดำเนินต่อไป
คงต้องเตรียมใจเมื่อเธอไปไม่กลับมา
24 กรกฎาคม 2549 09:07 น. - comment id 591328
สวัสดีค่ะ แม้ทรมาน...หลีกเลี่ยงไม่ได้... ต้องพบเจอ หลังเริ่มคุ้นเคยแล้ว... หัวใจชาชิน กับความเหงาแล้ว... แต่ก็ยังทนไม่ได้อยู่ดี... อย่าเหงาเป็นเวลานานนะคะ เอาแบบว่าเป็นบ้างช่วงดีกว่านะ

23 กรกฎาคม 2549 12:20 น. - comment id 592304
ความเหงาเป็นเพื่อนที่ดีค่ะ มาหาเสมอในวันที่ไม่มีใคร หุ หุ เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ อย่างน้อยก็มีความเหงาเป็นเพื่อนเหมือนจะให้กำลังใจ แต่แปลก ๆ แฮะ แหะ แหะ

23 กรกฎาคม 2549 14:51 น. - comment id 592336
เน๊อะ

23 กรกฎาคม 2549 19:13 น. - comment id 592358
เมื่อครั้งที่เธอเดินจากไป หัวใจฉันหมองไหม้เหลือจะกล่าว แถมมีความรักที่ซ่อนเร้น..เหมือนเป็นนิยายเรื่องยาว ที่มีแต่ความรอนร้าว..จนฉันต้องหนาวหทัย นานวันสิ่งเหล่านั้นก็ไม่แปรเปลี่ยน ยิ่งกว่านั้นภาพเธอยังวนเวียน..ไม่อาจเปลี่ยนไปที่ไหน จนฉันได้เรียนรู้กับความรักที่ต้องอยู่อย่างอย่างเหงาใจ ว่ามันเป็นอะไรที่หัวใจไม่อยากจะให้เป็นเรียนรู้มานานวันแล้ว สำหรับความเหงา จริง ๆ อาจจะอยู่กับหญิงไร้เงาตลอดกาลก็เป็นได้

23 กรกฎาคม 2549 22:35 น. - comment id 592409
ความเหงาอยู่เป็นเพื่อนเราตลอดเวลาแหละค่ะ เพียงแต่ว่าเราเห็นความเหงาเป็นเพื่อน เมื่อรู้สึกว้าเหว่เท่านั้น

24 กรกฎาคม 2549 00:01 น. - comment id 592427
ความเหงามันก็ไม่ได้เลวร้ายนะคะ แต่ว่าถ้ามีเพื่อนมานั่งเหงาด้วย ก็คงจะดี จริงไหมคะ

24 กรกฎาคม 2549 14:52 น. - comment id 592557
ทุกวันนี้ต้องเรียนรู้ เกี่ยวกับความเหงา เหมือนกันค่ะ.... บางครั้งในความเหงา เราก็มีความเป็นส่วนตัวสูงเหมือนกันนะ (ก้ออยากจะทำอะไรก็ลุยได้เลยค่ะ) ไม่ต้องขออนุญาตใคร... แฮะ แฮะ แฮะ...

24 กรกฎาคม 2549 18:07 น. - comment id 592592
ความเหงาบางทีทั้งเศร้าทั้งทรมานค่ะ
