แม้จะรู้ว่าไร้ค่า

ยังแคร์

ฉันยืนอยู่ ณ มุมหนึ่งแห่งความรัก
แม้เป็นเพียงซากแตกหักของความฝัน
ฉันสุขใจใต้แสงอ่อนของเงาจันทร์
แม้เป็นเพียงคืนเงียบงันแห่งน้ำตา
ฉันอบอุ่นกับข้อความในไดอารี่
แม้เป็นเพียงข้อความที่ เคยมีค่า
ฉันหวงแหนจดหมายทุกรอยปากกา
แม้รู้ว่าเวลาไม่อาจคืน
ฉันอ่อนไหวในทำนองแห่งดนตรี
แม้วันนี้ต้องมีเสียงสะอื้น
ฉันยิ้มให้กับความฝันในทุกคืน
แม้รู้ว่าพรุ่งนี้ก็ต้องตื่น ทั้งน้ำตา				
comments powered by Disqus
  • แพรวา

    31 มกราคม 2545 16:30 น. - comment id 33009

    คนเราบางที ก็ทำอะไรที่ ดันทุรังแบบนี้แหล่ะนะ
     
    เพราะคำว่า " รัก " คำเดียว 
    
  • cool hearted

    31 มกราคม 2545 16:54 น. - comment id 33010

    กลอนเพราะนะค่ะ แล้วก็เศร้าด้วย
    มีหลายอย่างเหมือนเหมือนกันนะ
    
    ทำไมต้องยินดีที่ยังรัก
    ทำไมไม่หักห้ามใจ..อาจแค่หลง
    ทำไมไม่ตัดทิ้งไปแล้วก็ปลง
    เพราะเค้าคงไม่กลับคืนมา
    
    ก็ปลงไม่ได้เหมือนกัน แค่คิดนะค่ะ
  • ยังแคร์

    31 มกราคม 2545 23:37 น. - comment id 33090

    เห็นด้วยค่ะพี่นัน อิอิ กลอนเพราะมากค่ะ cool harted โดนดี

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน