เหตุผลของเธอมากมายนัก..... จนฉันไม่อยากเข้าไปใกล้-ใกล้... เหมือนเธอหวงเวลา..ของเธอซะมากมาย... เอาไว้ใช้..แค่ในวงชีวิตเธอ.. ฉันทำได้..แค่ถอยออกมา... ด้วยความรู้สึกเจ็บปร่าเสมอ..... ต่อให้หลับตาทั้งสองข้าง.. ก็ยังมองเห็นใยบาง-บางในตัวเธอ.. ไม่ให้เพ้อ..เผลอฝัน..คอยกั้นกลาง.. วันนี้ความรู้สึกที่มี่..อาจจะน้อยลงไป... ที่เหลืออยู่ภายใน...มีเพียงแค่ความอ้างว้าง... แค่เธอฉุดรั้งกันขึ้นมา..แต่ทว่า..ไปไม่ถึงปลายทาง... แอบอุ่นได้แค่ความเปล่าร้าง..เดียวดาย....
952
1
0
หน้าส่วนตัว
