ไว้อาลัย "ท่านสุวัฒน์ วรดิลก"

ตราชู

ท่านผู้อ่านทุกท่านครับ ผมนี้เสมือนคนเนรคุณ ทั้งๆที่ไม่เจตนาเลยสักน้อย ท่านสุวัฒน์ วรดิลก ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ เจ้าของผลงานอัมตะมากมาย เช่น  พิราบแดง, ลูกทาส, เหนือจอมพลยังมีจอมพลฯลฯ ท่านเสียชีวิตลงแล้ว ผมเพิ่งรู้ข่าววันนี้เอง บทไว้อาลัย อันควรจะเขียนถึงท่านเร็วกว่านี้ ก็เพิ่งเขียนเสร็จ หากดวงวิญญาณของท่านสุวัฒน์ วรดิลกท่านรับรู้ ศิษย์ผู้ต้อยต่ำขอกราบแทบเท้า สมาโทษจากท่านด้วยครับ	
ไว้อาลัย ท่านสุวัฒน์ วรดิลก
โคลง ๔ สุภาพ
	สุ  ภาพชนเลิศผู้				ลำพอง
วัฒน์  รุ่งเรืองรังรอง				โรจน์ฟ้า
วร  พจน์จดจารผอง					ไพจิตร
ดิลก  ลักษณ์จำหลักหล้า				เจิดล้ำจำรูญ
	เพิ่มพูนภูมิผ่องแผ้ว				รพีพร
พรถั่งพจน์สุนทร					สถิตซึ้ง
พรศักดิ์แผ่อักษร					อวยสุข
ถอนถอดความทุกข์ทึ้ง				ทั่วถ้วนทวยชน
	คำรณวลาหกร้าย				คำราม
ยามส่ำทวยทมิฬทราม				ทะมื่นซ้ำ
ปากกาไป่เกรงขาม					ความโหด
คงหยัดคงยืนย้ำ					อยู่ยั้งปฏิญญา
	ปากกาปรากฏเกื้อ-				กูลกิจ
นาม ศิวะ รณชิต					ชื่อก้อง
เขียนคัดจัดแจงลิขิต				ขาน, กล่าว
เพื่อภพพบประสบพ้อง				ผ่องสร้างผกายแสง
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
	บรรโลมโพยมสละสลวย
ระดะด้วย พิราบแดง
แม้ทวยอธรรมมุทะลุแทง
ก็จะท้า ณ ท่าที
	ลูกทาส ซิ่แทนอธิกทาส
คณะชาติประชาชี
พาลหน่วงพะหนักภยมิหนี
กรณียแน่วนำ
	สื่อสารประสานหิตประสิท-
ธิตริคิดประกาศคำ
เนิ่นนานฉะนี้จิรฉนำ
ทระนงประจงนาม
	ดับขันธ์ก็คงวจนะไข
รุจิไว้วะวาววาม
ยรรยงนิยมภุมิสยาม
วจน์ยังจะยั่งยืน
	คือแสงพิสิฐนิรติศัย
ปะทุไฟประเทืองฟืน
ส่องภูมิผ่องปฐพิผืน
ภพนั้นนิรันดร์กาล
๑๙ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๐