ห่วง พี่ห่วงคอยเจ้า กลับมา
หา เที่ยวหากานต์ดา ค่ำเช้า
อา หารหรือเข้าปลา บ่แตะต้องนา
ทร มานใจปวดร้าว เจ็บเข้าทรวงใน
ห่วงหาจึงพร่ำเพ้อ คิดถึงเธอละเมอหา
ออกตามสุดไกลตา หวังกลับมาคลอเคลียกัน
อาหารทานไม่ลง พี่นี้คงสิ้นชีวัน
หรือลืมคืนกระสัน กอดกันมั่นนั้นไม่คลาย
ใจเจ็บใจปวดร้าว รึถึงคราวรักเราหาย
พี่เจ็บเกือบเจียนตาย รึแหนงหน่ายหายจากไป