รำพึงถึงพระพุทธเจ้า

ตราชู

รำพึงถึงพระพุทธเจ้า
ร่ายยาว
	ปางบุรพสมัยเมื่อโพ้นเพรงพุทธกาล กษณะคคนานต์นวลสกาวด้วยนิสากรกระจ่างสวรรค์ ครั้งนั้น สมเด็จพระสรรเพชญผู้ทรงสุนทรคุณอนรรฆเป็นบรมโลกนาถ ทรงสำแดงอุตโมวาทวาทีโปรดปัญจวัคคีทั้งห้า ยังมหพนานามอิสิปตนะมฤคทายวัน ทรงแถลงพุทธธรรม์ถ่องแท้คือวิถีจตุราริยสัจสี่ประการ พลันก็บันดาลเมทินีกัมปนาทบันดลตลอดสกลจักรวาลัย พระรัตนตรัยก็ตรูตระการ ปรากฏโชติชัชวาลวิโรจน์รังสี เหนือรังสิมันตุ์รัศมีเพลามัชฌันติกวารชวลิต ยังจักรแห่งธรรมให้คระไลไปทั่วทิศานุทิศทั้งโลกา ณ อาสาฬหมาศบุณมีอันเป็นอดิเรกดิลกดิถี นั้นแล
	ข้าแต่สมเด็จพระจอมธรร ในเบื้องปรัตยุบันพระพุทธศาสนาล่วงมาได้สองพันห้าร้อยห้าสิบศก นาครอันยอยกขึ้นโดยนามว่าสยามประเทศ ประกาศเกียรติเป็นนคเรศนิเวศน์พระสัมพุทธ์ แต่.....โอ.....ข้าแต่พระวรัญญูผู้สูงสุดอัครศาสดาจารย์ ไฉนพระพุทธศาศน์ไพศาลไพเศษในเขตขัณฑสิมานี้ จึ่งดูประหนึ่งเศร้าหมองศรีเสียได้เล่า พระมกุฎเกศเกล้าของโลกเอ๋ย กระไรเลยอริยสัจสี่ชาวพุทธ์หลายเผ่าราวมิยินดีสดับ กลายกลับหลงเลือนกุศลานิสงส์เสียเกือบสิ้น จอดจ่ออาจิณในอาจม งงงวยงุนงมเห็นไสยศาสตร์ว่าแสนงามจนเซื่องงัน ระบมบ่มจาบัลย์ตลอดบุรีสยามรัฐ ฤาถึงยุคพิบัติหายนะบีฑา ทำลายพื้นพสุนธรานี้แล้วแล
	อันว่าเพ็ญแขขจิตคคนางค์สว่างไสวปางสมัยอาสาฬหมาศเวียนมาประจบอีกคำรบหนึ่ง ข้าน้อยนิ่งคำนึงถึงพระพุทธคุณพ้นคณนา เทิดพระตรัยรัตน์จรัสรุจิรานันต์เหนืออื่นใด ขอพระพุทธ์, พระธรรมอำไพอำพนโอภาส โปรดช่วยประเทาทุรภัยพินาศนี้สักน้อยหนึ่งเถิด ขอพระภิกษุสงฆ์จุ่งประเสริฐปราศจากกิเลสลามกหม่นหมอง ช่วยฉุดนรชนผองพ้นจากภยันตรายร้ายแรงแห่งอวิชา ยังพุฒิปัญญาให้ยรรยงยอดยิ่ง ขอสิ่งอันเสื่อมทรามค่อยสร่างเซาแลสูญสลายในท้ายที่สุด บังเกิดปิติโสมนัสในใจมนุษย์ทุกรูปทุกนาม ครุวนาดังหนึ่งศศิวิรามวราภาท่ามราษตรีอาสาฬหะ ในวาระนี้ด้วยเทอญ
  
(๒๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
หมายเหตุ
ร่ายยาวนี้ เป็นฉันทลักษณ์ซึ่งผมเรียนรู้จาก ร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดก ๑๓ กัณฑ์ ครับผม