คำฝาก..จากเพียงแพรว

ห้วงคำนึง

เนื่องจากว่าตอนนี้เพียงแพรว กำลังรักษาตัวอยู่  และไม่สามารถจำรหัสผ่านได้  จึงขอร้องให้ผม นำความรู้สึกของเพียงแพรว  ลูกสาว thaipoem อีกคนหนึ่ง  มาบอกกล่าวทุกๆคนในที่แห่งนี้  
................
หยาดน้ำตาไหลร่วงจากดวงเนตร
พร้อมสาเหตุจากไหนไม่เคยเห็น
ความรู้สึกนึกฝันที่ฉันเป็น
ช่างยากกับการเค้นหาให้เจอ
ในตอนนี้รอบกายคล้ายโดดเดี่ยว
กับอารมณ์เปล่าเปลี่ยวเที่ยวเพ้อเจ้อ
คนรอบข้างคิดฝันนั้นละเมอ
ชอบพร่ำเพ้อพูดจาประสากลอน
ไม่มีใครเข้าใจในตัวฉัน
กับอารมณ์ที่ผกผันและไหวอ่อน
ความรู้สึกนึกคิดเหมือนผิดตอน
จนเร่าร้อนเหนื่อยล้าจวนอาลัย
ชะตาที่กำหนดบทชีวิต
ชวนให้คิดกังขาน่าสงสัย
จากที่เคยรู้เห็นความเป็นไป
กลับคิดใหม่ว่าไม่ใช่อย่างนั้นเลย
อยากร้องไห้สักวันละพันครั้ง
อยากจะนั่งตรงนี้ไปไม่เมินเฉย
อยากเจอพี่น้องเพื่อนเหมือนอย่างเคย
อยากจะเผยให้ทราบปลาบปลื้มจัง
thai poem คือบ้านที่หวานชื่น
คอยหยิบยื่นน้ำใจรินไหลหลั่ง
ทั้งสนุกสุขเศร้าเล่าให้ฟัง
กายตรงนั่งหน้าจอจ้อเรื่องราว
อยากกล่าวคำว่าขอบคุณ
แทนความการุณย์จากเพื่อน,พี่ชายและพี่สาว
และทุกคนที่ไม่เคยลืมเรื่องราว
ยังสนใจข่าวคราวของเพียงแพรว
อยากตั้งดวงจิตอธิษฐาน
น้อมกราบกรานด้วยดวงแดที่แน่แน่ว
ขอพระพุทธช่วยให้ภัยคลาดแคล้ว
ให้พี่ , เพื่อน ของเพียงแพรว.....จงมีสุขตลอดกาล
โดย...เพียงแพรว