ลูกรักจงประจักษ์น้ำคำพร่ำเฉลย
ทุกคนเคยแพ้พ่ายอีกพั้งเผลอ
ความชอกช้ำระกำทนทุกคนเจอ
ใช่เพียงเธอเท่านั้นที่เผชิญ
จงลืมวันฝันร้ายไหม้หมองหม่น
ลืมทุกข์ทนหม่นหมางแลห่างเหิน
อย่าให้มันแผดเผาเร้าใจเกิน
จงก้าวเดินอย่าประวิงเพื่อชิงชัย
ทุกปัญหาประดังมาหาทางแก้
ลูกไม่เคยอ่อนแอแน่ใช่ไหม
ลูกแม่สู้ทุกทางอย่างมั่นใจ
นั่นแหละใช่ลูกแม่แน่แท้เทียว
ลูกของแม่คนนี้สิกล้าแกร่ง
เจ้าเข้มแข็งดั่งศิลาอันหนาเหนียว
ลูกไม่เคยอ่อนแอแม้นิดเดียว
คราน้ำเชี่ยวเจ้าจงถอยคอยชิงชัย
22 พฤษภาคม 2551 01:09 น. - comment id 852326
สองมือจับ.....จูงมือ.....คือ.....ลูกรัก ภาระหนัก...เพียงใด แม่ไม่หวั่น เป็นเด็กดี ...จงตั้งใจ อย่างใฝ่ฝัน จะมีวัน เจ้าสบสุข ....ดั่งพรแม่ ลูกบอกว่า ..เพื่อแม่แพ้ บ่ ด้าย.... น่าดีใจมั๊ยคะ

22 พฤษภาคม 2551 01:51 น. - comment id 852332
แวะมาอ่านกลอนดีดีคะ

22 พฤษภาคม 2551 05:59 น. - comment id 852348
แด่ พี่ดวง
หญิงสาวในรูปสวยจังค่ะ




22 พฤษภาคม 2551 06:50 น. - comment id 852350
ลูกคือสุดที่รักประจักจิต ลูกนั้นคือชีวิตของแม่หนา ลูกนั้นหรือเจ้าก็คือดวงตา ลูกจากมาแดนไกลใจแม้คอยแจมด้ยคน ครับ

22 พฤษภาคม 2551 10:05 น. - comment id 852375
กลอนดีมีคุณค่าคะพี่สาว..

22 พฤษภาคม 2551 19:46 น. - comment id 852547
ขอขอบคุณ คุณรินมากนะคะที่เป็นแรงใจให้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

22 พฤษภาคม 2551 19:48 น. - comment id 852548
ขอบคุณคณมากนะคะ ที่แวะเยี่ยม

22 พฤษภาคม 2551 19:50 น. - comment id 852550
หวัดดีจ้าน้องนิจพี่ก็ว่างั้นแหละค่ะ

22 พฤษภาคม 2551 19:53 น. - comment id 852553
ขอบคุณ คุณ จ่าน้อยมากค่ะที่แวะชม จริงค่ะไม่มี อื่นใดจะเทียมเท่าลูกได้หรอกค่ะ
