เมืองโบราณแห่งนี้มีมนต์ขลัง เมื่อแรกครั้งย่างเหยียบเย็นเยียบไหว ธรณีวิปโยคลมโบกไกว ยังจิตใจสู่ภวังค์ครั้งบุราณ แนวทิวผาทอดยาวจรดราวฟ้า คราบน้ำตาแลโลหิตติดฉาบฉาน เสียงร่ำไห้ได้ฟังดั่งวิญญาณ ก้องกังวานจากหลุมศพกลบปฐพี ทอดกายล้มจมดินสิ้นชีวา ใช้กายาต่างกำแพงแห่งกรุงศรี ต้านข้าศึกศัตรูสู้ไพรี จนชีวีจากร่างวางวายปราณ บัดนี้มาน้ำตาข้าฯสะอื้น เมื่อมายืนหน้าสุสานทหารหาญ เจ้าจากไปแต่ข้าฯมาอีกครากาล ทิ้งสังขารสุดคณนาเทียมหิมาลัย
คีตากะ 12 เม.ย. 2556 20:50 น. - ID 124378 
872
1
0
22 มีนาคม 2552 13:40 น. - comment id 966193
มีความรักชาติโดยแท้ หวังว่าจะได้อ่าน กลอนของคุณ คีตากะ อีกนะค่ะ คือว่า อยากอ่านหลาย ๆ กลอน
24 มีนาคม 2552 13:46 น. - comment id 966726
แดนสนธยาป่าวคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
