เยี่ยมค่ายรักษ์ป่า ณ เมืองกาญจน์ ๓

ครูกระดาษทราย

สายวสันต์นั้นปรายโปรยโรยไม่หยุด
มีน้องนุชนั่งลุ้นอยู่ดูสุขสันต์
สองข้างทางล้วนพฤกษานานาพันธุ์
มิหวาดหวั่นทางสูงชันอันวกวน
ระหว่างทางมีร้านกาแฟสด
ไม่เคยอดแม้นแสนไกลในไพรสณฑ์
ธรรมชาติรอบข้างช่างน่ายล
เราสามคนหนึ่งหมาน้อยพลอยสุขใจ
หยุดพักทานอาหารร้านอร่อย
แซ่บไม่น้อยปลาต้มยำน้าใสใส
ผัดคะน้าหมูกรอบ  ส้มตำไทย
ผัดฉ่าปลาจานใหญ่โอชาดี
เดินทางต่อมิรอรีมีจุดหมาย
สุดเขตชายแดนไทยไพรวิถี
เข้าเกียร์ L แล้วแล่นไปได้ดี
เหยียบคันเร่งเต็มที่ไม่ค่อยไป
ต้องปิดแอร์เหิดหน้าต่างอย่างนุชว่า
ที่อืดช้าก็แล่นฉิวไปไหนไหน
ถึงทางลงสูงจังยังหวั่นใจ
เข้มแข็งไว้แม้จะสั่นแต่มั่นคง
มาถึงวัดวังก์วิเวการาม
ช่างงดงามเสาที่นี่มีแต่หงส์
มีเจดีย์ตั้งตระหว่านอยู่หนึ่งองค์
มีรูปทรงสวยงามตามลวดลาย
คือเจดีย์พุทธคยาเด่น
แอบซ่อนเร้นเรื่องราวล้วนหลากหลาย
สถาปัตยกรรมงามเพริศพราย
รูปทรงคล้ายศิลปะน่าชื่นชม
จุดธูปเทียนบูชาพระอธิษฐาน
โปรดจงดลบันดาลความสุขสม
ให้การเงินการงานนั้นอุดม
รื่นภิรมย์กายใจไร้โรคา
ที่เรียนต่อขอให้ได้ดอกเตอร์
หวังเลิศเลอตาม ดร.พาสนา
ผู้ซึ่งให้กำลังใจเสมอมา
ขอยืมตั้งสามหมื่นห้าลงทะเบียน
ลงจากวัดลัดเลาะเลียบร้านค้า
มีไม้  ม้า  วางขายภาพลายเขียน
แกะสลักงามตาปลาตะเพียน
เราแวะเวียนเดินวนยลผลงาน
แล้วขึ้นรถเคลื่อนล้อขอลาก่อน
ต้องจากจรอารามงามดังขาน
นับเป็นบุญวาสนามากราบกราน
กับอาจารย์ที่รักจากดวงใจ
ระแล่นเลี่ยงโขดเขาทางเก่าก่อน
น้องนุชนอนอิงเอนแอบหลับใหล
อาจารย์นั่งอุ้มน้องหมาสนทนาไป
ออกจากไพรมุ่งเมืองกาญจนบุรี
แล้วแวะวัดนำเทียน หลอดไฟฟ้า
มาถวายบูชาพระทรงศรี
พร้อมกรวดน้ำเป็นอันเสร็จพิธี
อุทิศบุญบารมีที่ทำมา
รับประทานอาหารร้านริมน้ำ
ยามเย็นย่ำมองดูหมู่มัสยา
ต่างแหวกว่ายเวียนในสายธารา
เพลิดเพลินตาริมแควแลสะพาน
จากเมืองกาญจน์ผ่านนครปฐมก่อน
ลือกระฉ่อนเมืองแห่งส้มโอหวาน
ข้าวสารขาวลูกสาวสวยด้วยตำนาน
พระยากงพระยาพานเล่าขานกัน
ถึงพุทธมณฑลแล้วละหนา
ขึ้นสะพานลอยฟ้าพาสุขสันต์
สี่ทุ่มกว่ามาถึงบ้านอาจารย์พลัน
น้องนุชนั้นลงทีหลังนั่งตามมา
แต่คนขับถึงบ้านนั้นห้าทุ่ม
แม่เนื้อนุ่มสามสีวิ่งมาหา
ร้องเหมียวเหมียวเที่ยวไหนมา
เคล้าคลอเคลียข้างขาอุ้มข้าที