จะเขียนไปเช่นนี้มิมีหยุด ไม่ว่าสุดหรือจะสิ้นดินฟ้าไหน ปลายปากการ่างสายจากปลายใจ วาดรอยไว้เป็นอารมณ์และคมคำ ล่องเรือแพไร้หลักปักชีวิต บ่ายสู่ทิศทางไหนไม่ขื่นขำ ไร้หางเสือรักส่งลงลอยลำ มีแต่น้ำตาหมองนองต้นเรือ หัวใจเต้นตรงนี้อยู่สี่ห้อง เธอก็จองจับไว้ไม่มีเหลือ ทิ้งร่างผอมตรอมช้ำนำตาเจือ จึงอยุ่เพื่อรอเฝ้าเจ้าของใจ ค่ำนภาครึ้มหมองแล้วท้องฟ้า โรยดารากรีดถี่รังสีใส ค่ำฟ้าผ่องท้องน้ำแต่ค่ำใน ยังหมองไหม้มืดมิดอนิจจา จะลอยลำรอรักอยู่ปลักนี้ ใต้ฟ้าที่สดใสไร้เดียงสา แผ่วลำนำเศร้าสร้อยแล้วลอยลา คนหาปลา...อมโศกจงโชคดี
ฐปนวุธ 6 ต.ค. 2553 11:00 น. - ID 137256 
1770
1
0
6 ตุลาคม 2553 11:07 น. - comment id 1160562
เข้าใจคิด เข้าใจเขียนดีจัง อยากหาปลาบ้าง ขอตัวไปซื้อแหก่อนนะ
6 ตุลาคม 2553 11:49 น. - comment id 1160579
แพลำน้อยล่องวารีไร้ที่หมาย มิเคยคลายความฝันอันยิ่งใหญ่ อิสรเสรีเหนือสิงใด คือที่หมายแห่งครรลองของชีวิต ....... ละไมฝน
6 ตุลาคม 2553 19:15 น. - comment id 1160705
สวัสดีครับปู่เย็น..เอ้ยฐปนวุธ กลอนคุณเพราะลงตัวดีจังเลยครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
