เช้าวันหนึ่ง

แพรวา

ตื่นขึ้นมาพร้อมแสงตะวัน
แต่ท่วงทำนองความฝัน  ยังคงหลับไหล
เหมือนยันตัวจากความสุข คงต้องเจอความทุกข์ใจ
แต่ไม่อาจบังคับอะไร เหมือนที่ไม่อาจบังคับ หัวใจและน้ำตา
               ต้องหายใจ.. เหมือนไม่มีลมหายใจ
เดินต่อไป แต่ไร้แรงจะคว้าสิ่งใด ให้อ่อนล้า
ภาพถนน  กับล้านผู้คน ผ่านไปมา
ไม่เคยมองเห็นเต็มสองตา 
.....มันคงชุ่มไปด้วยความเหว่ว้า.. ตลอดกาล				
comments powered by Disqus
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    8 กรกฎาคม 2545 01:05 น. - comment id 59439

    เศร้าอีกแล้ว แพรวา.....
  • โคลอน

    8 กรกฎาคม 2545 07:24 น. - comment id 59459

    ขอให้เช้าของอีกวันมีแต่ที่ภาพสดใสเข้ามาแทนนะคะ
  • ณธีร์

    8 กรกฎาคม 2545 09:30 น. - comment id 59476

    (O^_____^O)
  • แพรวา

    8 กรกฎาคม 2545 11:46 น. - comment id 59546

    ว่าจะเลิกเศร้าแล้วล่ะค่ะ แต่คงซึมเข้าสายเลือด..
  • น้ำแข็ง

    8 กรกฎาคม 2545 12:24 น. - comment id 59557

    เศร้าจังค่ะ
  • ตฤณ

    8 กรกฎาคม 2545 20:01 น. - comment id 59631

    สู้เขานะคะ ก้าวต่อไปค่ะ มั่นใจนะ
  • ยังแคร์

    8 กรกฎาคม 2545 23:24 น. - comment id 59677

    ขนลุกเยย เหอๆ
  • แพรวา

    9 กรกฎาคม 2545 12:01 น. - comment id 59789

    ทำไมเหรอหวาน ไม่ได้เปงผี 555

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน