มะลิซ้อนขาวพร่างวางตรงหน้า กราบมารดาพระคุณล้นพ้นห้วงน้ำ จากลูกชายที่ห่างหายไปนับนาน อยู่ไกลบ้านยิ่งไม่เคยได้เชยชม เลือดในอกหอบดอกไม้มาให้แม่ พระคุณแท้หยดไหลหลั่งดั่งบุญถม รดหัวลูกจนเติบโตโผล่จากตม แม้นขื่นขมสุดตรอมยอมกัดฟัน สารภาพผิดทั้งผองของลูกชาย ทุกเรื่องร้ายแม่ยังมอบปลุกปลอบฝัน แม้นทิ้งไปเสวยสุขทุกคืนวัน ลูกจาบัลย์เมื่อข่าวคราวร้าวกลายมา มารดาเจ้าป่วยหนักจักต้องพึ่ง คิดคะนึงก่อนล่วงลบดินกลบหน้า เพ้อพะวงหลงเรียกลูกทั้งน้ำตา แต่ชะตาพาเลือดชั่วไม่กลัวกรรม โอ้ลูกรักคืนย้อนมาครวญหาแม่ โธ่! อีแก่ยังไม่ตายหรอกหรือนั่น สมบัติพ่อที่เหลือไว้อยู่ไหนกัน ลูกจะเอาต้อนรับขวัญศรีภรรยา แม่ได้ฟังดั่งดวงใจเปลวไฟเผา จิตบางเบาเริ่มหน่วงหนักรักตรงหน้า ใจสลายเหลวเหลกแล้วเจ้าแก้วตา สิ้นอุราเพราะน้ำคำของลูกชาย ดอกมะลิที่วางเรียงเพียงหน้าตัก คือกลรักหลอกใจแม่ให้แพ้พ่าย หวังลายเซ็นยกสินทรัพย์ก่อนดับตาย แล้วทำลายขยี้ทิ้งไม่ยินดี คือความจริงในสังคมถมตกต่ำ จิตใจดำของมนุษย์ในยุคนี้ หลงงมงายกระแสโลกโฉดโลกีย์ ชังความดีเมินศักดิ์ศรีความเป็นคน พระคุณแม่ยิ่งสิ่งใดในผืนหล้า ยิ่งกว่าฟ้ามากกว่าทรายรายถนน จดแผ่นดินสิ้นสมุทรสุดหยั่งยล ลูกไม่พ้นต้องชดใช้ในรอยกรรม บทเรียนร้ายด้วยตัวแม่แค่คนจน พร่ำส่งลูกเป็นนายคนจนถลำ หลงอำนาจขาดเจือจุนมาหนุนนำ ใจระยำอกตัญญูผู้มีคุณ จิตวิญญาณความยิ่งใหญ่ในใจแม่ ดุจเพชรแท้บูชาค่าอย่าให้สูญ แม้นไม่ตายพรากจากไปให้อาดูร ควรเทิดทูนไว้เหนือเกล้าเจ้าจงจำ ณ วันนี้แม่คงอยู่คู่เรือนร่าง แต่หนทางพร้อมจะหยุดทรุดซบซ้ำ เลือดในอกหลงซึ้งซาบในอธรรม เหยียบแม่ต่ำชูเมียขวัญขึ้นทันคุณ เพียงส่วนน้อยแม่กลั่นกลอนมาสอนจิต เพียรพินิจก่อนกายาลาดับสูญ หวังเห็นลูกชูสูงส่งวงศ์ตระกูล สืบสานบุญคุณยิ่งใหญ่...ผู้ให้ชีวี หลายครั้งที่ลำน้ำน่านเห็นผู้หญิงเพศแม่ที่ต้องทุนทุกข์ทรมาน ที่เลือดในอกกล้ากระทำได้ถึงเพียงนี้....... เขียนบทกวีนี้แทนใจแม่ที่รานร้าวในวันนี้ ฝากคำไปให้ลูกได้รับรู้ ด้วยสำนึกและอยากจะกอดปลอบฝัน มอบอุ่นไอมนุษย์ให้ ด้วยหัวใจที่รักแม่ รักเพศผู้ให้อย่างที่สุดหาประมาณไม่พบไม่เจออีกแล้วในชีวิตหนึ่งนี้ แรงบันดาลใจอย่างยิ่งยวด ที่ได้อ่านหนังสือถึงเรื่องราวของหญิงผู้อุทิศตน นักบวชในคริตศาสนาผู้หนึ่ง ครอบครองรางวัลอันทรงเกียรติมากมาย ที่วันหนึ่งเธอเดินไปตามทางถนนสายเดียวดายในประเทศอินเดีย ระหว่างเส้นทางอันเปลี่ยวเหงานี้ เธอพบกับหญิงชราขอทาน คนหนึ่ง .. นั่งสั่นเทาอยู่ริมทาง เธอเข้าไปไต่ถามด้วยแววตาที่อ่อนโยนและอาทรว่า นานแค่ไหนแล้วที่เจ้าไม่ได้รับไออุ่นจากร่างมนุษย์ หญิงชราผู้นั้นตอบว่า นานมาก นานจนข้าจำไม่ได้ ตั้งแต่ลูกทิ้งไป หญิงนักบวชหลั่งน้ำตาสังเวย โอบมืออันบริสุทธิ์ประคองกอดหญิงขอทานผู้นั้นไว้ในอ้อมอก..... นานแสนนาน ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบายใดใด นอกจากใบหน้าที่ชื่นไหว และดวงตาที่ถั่งท้นด้วยธารน้ำตา ของหญิงชราผู้นั้น ราวกับไออุ่นบันดาล....... ข้างๆ ทางรายลอบด้วยนักบุญผู้แผ่เมตตาประทานพร.....สรรเสริญคุณมารดา ด้วยรักและบูชาแม่ ผู้ให้ชีวิต ที่แม้ชีวีก็ยอมมอบให้ด้วยใจภักดิ์ อย่างที่สุดหัวใจ และคงไม่สายไปที่จะกำนัลทุกดวงใจ ที่ปรารถนาให้ทุกทุกวันเป็นวันแม่... http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2865 สองมือที่ดูนิ่มนวลอ่อนโยน สองมือที่ดูช่างบอบบางอย่างนั้น สองมือที่ดูไม่มีความสำคัญ คือสองมือที่ทำ ให้โลกหมุนไป แม้เพียงร่างกายนั้นเกิดเป็นหญิง แท้จริงหัวใจนั้นแกร่งยิ่งกว่าชาย ขอเพียงให้เป็นได้ดังที่ตั้งใจ จะทุกข์ทนเดียวดายไม่มีความสำคัญ บันดาลโลกหมุนเวียนวนไปตามจิตใจ นำพาให้เป็นไปตามต้องการ ทุกสิ่งเปลี่ยนแปร ไปด้วยมือเธอเสกสรร ดังถ้อยคำประพันธ์ เปรียบเปรยพรรณนา ถึงชายได้กวัดแกว่งแผลงจากอาสน์ ซึ่งอำนาจกำแหงแรงยิ่งกว่า อันมือไกวเปลไซร้ แต่ไรมา คือหัตถาครองพิภพจบสากล บันดาล โลกหมุนเวียนวนไปตามจิตใจ นำพาให้เป็นไปตามต้องการ ทุกสิ่งเปลี่ยนแปร ไปด้วยมือเธอเสกสรร ดังถ้อยคำประพันธ์ เปรียบเปรยพรรณนา ถึงชายได้กวัดแกว่งแผลงจากอาสน์ ซึ่งอำนาจกำแหงแรงยิ่งกว่า อันมือไกวเปลไซร้ แต่ไรมา คือหัตถาครองพิภพจบสากล...
ลำน้ำน่าน 18 ส.ค. 2546 01:05 น. - ID 37915 
874
9
0
18 สิงหาคม 2546 09:34 น. - comment id 160821
......ศึกสงบจะรีบกลับ จงรอรับลูกปลอบขวัญ หากแม้นไม่ม้วยชีวัน คงได้กอดกราบตักแม่
18 สิงหาคม 2546 10:08 น. - comment id 160829
ชื่นชมมากครับกับกวีบทนี้ของลำน้ำน่าน
18 สิงหาคม 2546 12:31 น. - comment id 160841
เดือนสิงหานี้ถือว่าเดือนของคุณแม่ก็แล้วกันนะครับ น้องนิวแวะมาครั้งใด นำความประทับใจมาให้พี่เสมอ หวังว่าเมื่อลูก(ชาย) ได้มาอ่านแล้ว(พี่ ด้วยคน) ก็จะไม่เป็นเช่นในเรื่องนี้นะครับ อยากได้เงิน ทรัพย์สิน ดินนาที่ โอ้คนดี มีเท่าไหร่ ให้จัดสรร ขอเพียงแต่ เมื่อแม่ตาย วายชีวัน วอนลูกนั้น จุดเผาให้ แม่ไปดี
18 สิงหาคม 2546 13:00 น. - comment id 160845
สองมือแม่นุ่มนวลชวนปลอบขวัญ สองมือนั้นบอบบางอย่างที่เห็น สองมือที่ฟันฝ่าคราลำเค็ญ สองมือเช่นบันดาลสรรค์โลกา แม้ร่างกายบอบบางตามอย่างหญิง แต่ความจริงยิ่งใหญ่เกินเอ่ยค่า หัวใจแม่เปี่ยมล้ำคำพรรณา เกินเสกสรรอักษราว่ามิเทียม
18 สิงหาคม 2546 16:36 น. - comment id 160881
หน้าส่วนตัว
น ก ช อ บ เ พ ล ง นี้ ม า ก เ ล ย ค่ ะ พี่ นิ ว
ต อ น นี้ น ก จ ะ เ ป็ น ลู ก ที่ ดี ข อ ง แ ม่
แ ต่ ต่ อ ไ ป . . . อิ อิ
. . .น ก จ ะ ต้ อ ง เ ป็ น แ ม่ ที่ ดี ข อ ง ลู ก ใ ห้ ไ ด้ ค่ ะ
=^__________^=
18 สิงหาคม 2546 17:31 น. - comment id 160890
วันแม่...ลูกจ๋าอยู่ใหน ใจปลายทาง .............................................................. สิบสองสิงหาทุกปีแม่มีสุข เพราะลูกลูกมาชิดใกล้ในวันนี้ จะอยู่ใหนใกล้ไกลห่างหลายปี เป็นวันที่พร้อมหน้าพาสุขใจ มองข้างบ้านลูกหลานมาพร้อมหน้า แม่มองหาลูกเราเจ้าไปไหน เจ้าทิ้งแม่หลายปีอยู่ที่ใด ครอบครัวใหม่สุขสบายหรือไรกัน ตั้งตารอลูกเราเจ้าคืนบ้าน แม้จะนานเพียงใดใจยังฝัน จะรักษาลมหายใจให้ถึงวัน รอวันนั้นลูกหลานแม่แลดูใจ ไม่ขุ่นเคืองแค้นใดในอดีต ถึงลูกผิดแม่ไม่โกรธยกโทษให้ ทั้งที่ดินไร่นามาเสียไป ลูกหลอกให้แม่เซ็นชื่อเจ้าถือครอง ถึงวันนี้ผืนดินหมดสิ้นแล้ว ไร้วี่แววจะคืนแม่แปรเจ้าของ เพียงวันนี้ลูกมารับกลับมามอง แม่นั้นต้องอาศัยทานข้างบ้านนอน ๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ ...............ขอเอากลอนเก่ามาแจมนะค่ะพี่นิว
18 สิงหาคม 2546 21:24 น. - comment id 160945
แม่จ๋า.. มีคนโทรมาบอกลูกว่าแม่ตกมอเตอร์ไซด์ เพราะแม่ตกใจที่เจ้าอ้อนแอ้น..หมาของแม่ถูกรุมกัด.. แม่ไม่ยอมบอกลูก.. ว่ามือที่มีแต่เอ็นของแม่ที่ชอบปลูกมัน.. ปลูกดอกไม้..ปลูกผักแทบทุกชนิดนั้น.. วันนี้..มันใช่การไม่ได้.. แม่เพิ่งฝากมันหอม..ที่รู้ว่าลูกชอบมาให้และอดไม่ได้ฝากมะพร้าวลุกมาให้ลูกขูดทำแกง..ทั้งๆที่คนรับฝากเขาบอกว่ามันหนัก..แอบเอาออกที่ท่าเรือจากชะลอมตั้งหลายลูก.. แม่จ๋า.. เม็ดมะม่วงที่แม่คั่วด้วยมือแม่เองนั้น ลูกกลั้นน้ำตาไม่ไหวเมื่อคิดถึงความลำบาก..ถึงกรรมวิธีที่ยุ่งยากกว่าจะออกมาให้ลูกอร่อยลิ้น ต้นมะม่วงหิมพานต์หน้าบ้านที่แม่คอยเฝ้าแหงนเงยเก็บตากไว้ และรอให้ได้เยอะพอถึงจะหาทางมะพร้าวมาคอยเผา.. ลูกรู้..แม่อยากให้ลูกได้กินของที่ทำด้วยมือแม่.. แม่จ๋า..ลูกอยากกลับบ้าน.ลูกเหมือนปลาผิดน้ำกำลังจะตาย.ไม่รู้วันไหน..แม่จ๋าลูกคิดถึงแม่สุดหัวใจในค่ำคืนนี้ค่ะ..
18 สิงหาคม 2546 23:28 น. - comment id 161026
****ผีขี้เมา ศึกหนักหนาเพียงใดขอให้สู้ ลูกขึ้นกู้ภาระและหน้าที่ แสนหนักหนาสาหัสในฤดู ยังไม่หนักเท่าลูกนี้ลืมบุญคุณ ***Psu เพียงคำชมที่เอ่ยอ้างตามอ่านฝัน ทุกคืนวันยังล้นปรี่ไม่หนีหาย จักเก็บไว้เติมไปฝันจนวันตาย แม้นโลกร้ายจะอยู่ได้ด้วยความดี ***พี่ชัยชนะ ริบังอาจอยากได้แม่ยายนัก หรือว่ารักที่เกาะกินบินหนีหาย จะรักลูกหรือจะมอบใจให้แม่ยาย ระวังกายจะเจอร้ายแม่ยายจริง ***อัลมิตรา หมื่นขอบคุณในคำสอนพ้องคำกลอน ที่ไหว้วอนก่อนกลั่นคำดั่งคำฝัน เสมอคู่เหมาะควรแก่เกินจำนรรจ์ คำกลอนฝันแนะนำไว้..ขอบใจจริง ****ใจปลายทาง ปรารถนาให้ทุกวันเป็นวันแม่ ความรักแท้ปรากฎงามทุกยามหน ไม่เลือกรักรอปฏับัติวันมงคล หวังทุกคนเห็นคุณแม่แท้ทุกวัน ****พุดพัดชา เป็นเพียงความอาลัยในครั้งก่อน ความอาทรที่เคยให้ได้ก่อนหน้า แม้นวันนี้ลูกจากแม่มาลับตา อย่าหวังวาตัวลูกยาจะลืมเลือน ขอบคุณทุกๆ ดวงใจที่เข้ามาเติมความฝันและเติมรักให้กับดวงใจในยามนี้นะครับ ไม่รู้ว่าจะมีแรงเขียนงานอีกหรือป่าวครับ ผมคิดถึงแม่ อย่างสุดหัวใจแล้ว
18 สิงหาคม 2546 23:32 น. - comment id 161029
***แม่มดน้อย เกิดเป็นหญิงแท้จริงไม่ลำบาก พระพรหมฝากเพศแม่แท้ผู้ให้ ทุกชีวิตที่เติบมาจากหล้าใด คือดวงใจแม่ทุกดวงล้วนแลกมา ภาวนาขอให้ทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุดนะครับน้องนก
18 สิงหาคม 2546 23:50 น. - comment id 161049
คำว่าแม่นั้นหนาค่ายิ่งใหญ่ เกินจะมีสิ่งใดมาใหญ่ยิ่ง จึงรักแม่มากมายจากใจจริง และจะรักดูแลยิ่งตลอดไป ***ร่วมรักคุณพ่อและคุณแม่เสมอค่ะ แต่งกลอนได้งดงามและไพเราะมาก ๆ เลยค่ะ ชื่นชมความสามารถของคุณลำน้ำน่านเสมอมา***
19 สิงหาคม 2546 00:33 น. - comment id 161077
บุรุษแห่งสายน้ำ งามดวงจิตพินิจค่ามารดายิ่ง อยู่เหนือสิ่งล้ำค่ากว่าสิ่งไหน สื่อเมตตาภาษารักจากดวงใจ เพื่อมอบให้ได้คำนึงถึงมารดา มาชื่นชม และอวยพรให้บุรุษแห่งสายน้ำจงประสบแต่ความงดงามในชีวิต รวมทั้งขอให้มารดามีสุขภาพที่แข็งแรงนะคะ
19 สิงหาคม 2546 08:27 น. - comment id 161109
แทนใจ..ยิ่งกว่ารักมากกว่าคิดถึง จากโพ้นฟ้าไกล.. จากบ้านริมทุ่ง..กับดงตาล..กับแสงตะวันลา กับฟ้าสีไพลสีโศกรอ กับหวานดอกไม้ดอกโมกที่รอให้เจ้ากลับมาเก็บ นะคนดีที่แม่นี้แสนรักเอยแสนรักในกมลเป็นยิ่งนัก..นะยอดดวงใจ.. ลูก..จ๋า แม่คิดถึงใจแม่คะนึงทุกเช้าค่ำ อยากกอดลูกชั่วนิจนิรันดร์ เป็นเวรกรรมหรือไรจึงไกลกัน หลายร้อยไมล์แค่ไหนใจแม่ถึง แม่ผู้ชึ่งมีแต่น้ำตาตามหาขวัญ อยากมีลูกในอ้อมใจทุกคืนวัน จูบจอมจันทร์เจ้าจอมใจไม่ห่างลา.. พุทราหวานแม่เห็นคิดถึงเจ้า เมื่อยามเยาว์เราแบ่งกันวันพร้อมหน้า ผลไม้จากใจรักมากเมตตา วันเวลาเจ้ายังน้อยนะกลอยใจ ด้วยสองมือแม่นี้ราวมัทรีที่รักลูก หวังหว่านปลูกดอกฝันอย่าหวั่นไหว ให้เจ้างามล้ำงามเลิศงามดวงใจ ลูกผู้ชายชาติไพรใจแสนดีที่แม่รัก ประคองใจประคองตัวประคองขวัญ รอคืนวันกลับบ้านเรานอนหนุนตัก แม่นับวันนับคืนคอยลูกรัก จูบแก้มรับจูบกระหม่อมเจ้าจอมใจ! กลับมาบอกว่างานชิ้นนี้พิลาสพิไลพิสุทธิใส..สุดยอดแห่งความงาม..เหนือคำนิยามรักใดใดในหล้าโลกเลยค่ะ และ เมื่อวานนี้พุดพัดชา..เดินเดียวดายกลับจากลานแอโรบิค เห็นสาวน้อยคนงานค่อยๆเลือกซื้อพุทราจากรถผลไม้..และด้วยความรู้สึกลึกล้ำบางอย่างพุดพัดชาขอซื้อให้ด้วยน้ำใจรักและอยากชดเชยบางสิ่งที่สถิตนิ่งเนาในใจดวงนี้ที่ยังละมุนทุกยามที่หวนไห้ระลึกถึง.. แทนความรัก ความเข้าใจนะคะ อย่างลึกซึ้ง
19 สิงหาคม 2546 08:34 น. - comment id 161110
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3519 ทิ้งนา อมตะ *วงดนตรี : : Key Dm ย่ำรุ่ง ตะวันฉาย เราจูงควาย ลงสู่นา เร่งไป ไม่รอช้า ฝนหลั่งมา ได้คราดไถ ท้องทุ่ง ดั่งดวงใจ อบอุ่นไอ หาใดปาน หยาดเหงื่อ ดั่งหยาดฝน ทั้งควายคน ชุ่มพื้นนา ไถทำตามประสา ผลิกผืนนา ด้วยแรงใจ ท้องทุ่ง อันกว้างไกล เขียวสดใส ด้วยแรงงาน เมื่อดาว แผ่นดินดอน ระอุร้อน ด้วยเพลิงคาม เมืองแคน แดนอีสาน ห้วยระหารก็เหือดหาย ข้าวกล้า มาแห้งตาย แทบวางวาย แล้วชาวนา ผู้ คน ข้นแค้น ต้องจากแดน เคยอยู่กิน ผู้ คน ข้นแค้น ต้องจากถิ่น ที่สร้างมา จำจาก พรากนา สิ้นศรัทธา ขมขื่นใจ ทิ้งทุ่ง เข้ากรุงไกล ทิ้งคราดไถ และความหลัง ผู้ คน ข้นแค้น ต้องจากแดน เคยอยู่กิน ผู้ คน ข้นแค้น ต้องจากถิ่น ที่สร้างมา จำจาก พรากนา สิ้นศรัทธา ขมขื่นใจ ทิ้งทุ่ง เข้ากรุงไกล ทิ้งคราดไถ และความหลัง...
19 สิงหาคม 2546 10:21 น. - comment id 161148
***ผู้หญิงไร้เงา ความงดงามที่เป็นทุนหมุนโลกนี้ ขอให้ปรีด์ขอให้เปรมเกษมสันต์ อยู่คู่โลกอยู่คู่ใจในทุกวัน นำมารดความใฝ่ฝันให้พลันงาม ***พี่ดอกแก้ว อักษราอวยพรผ่านกลอนงาม ให้วาบหวามเกาะติดในจิตนี้ สุดประจักษ์รักความงามและความดี เป็นเครื่องพลีที่เกิดมาควรค่าคน ***พุดพัดชา ความคิดถึงแม้นห่างไกลไม่มีดับ น่านเนิ่นนับต้องเตรียมใจไว้แต่ต้น กำเนิดมาเสาะแสวงค่าความเป็นคน บ่มตัวตนคงอยู่ได้ด้วยหัวใจที่ดีงาม ***สาวบ้านนา เห็นทุ่งลางลอยมาเหมือนลาจาก จำใจพรากจากรวงท้องพ้องทั่วหน้า ในหัวใจให้หวลไห้ตลอดเวลา คิดถึงนาคิดถึงทุ่ง...รอเวลาที่จะมุ่งคืนเรือนรัง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
