ลมสะท้อนสู่จิตเป็นมิตรใจ

วสุนทรา

..เสียงกระซิบแววหวานขานไพเราะ
ให้เสนาะผ่านสายลมพรมใจฉัน
คล้ายดั่งเป็นวิญญาณรักอันนิรันดร์
ราวผูกพันกว่าภพสิ้นปฐพินทร์ม้วยมรณ์
ขอเธอมารับบุญที่ฉันสร้าง
ระหว่างทางใต้ร่มถตาศร
จักบำเพ็ญส่วนกุศลอำนวยพร
มิคิดจรจากร้างหรือห่างไกล
เสียงกระซิบเว้าวอนผ่านลมว่า
เธอเคยรักปักใจฝันเพราะมีฉันอยู่ใช่ไหม
รักเพื่อคาย ..คายเพราะรักปักอาทร..ลมสะท้อนสู่จิตเป็นมิตรใจ
.................................................
.................................................
.....เหมือนเสียงทิพย์กระซิบปลุก
ยื่นความสุขด้วยรอยยิ้มอิ่มที่เห็น
เหมือนละอองอานุภาพอาบใสเย็น
เหมือนดั่งเป็นรางวัลใจได้มาเยือน
....มองดูหยดน้ำฝนหยดน้อยหยาดย้อยแต้มอยู่ปลายใบพฤกษา...ร้อยรำพัน...ฝั้นคำนึงไปหานางพญาแห่งป่าอันไกลโพ้น.เจ้าหญิงแห่งป่าในความฝัน..คล้ายยลยินเสียงบุหรงร่ายร้อง..ลำตัวอ่อนฟ้อนอ้อนเริงรำงามงอน
..กลิ่นเอื้องป่า  โชยมาแต่ไกล...หอมนัก....หอมจนใจรู้สึกสะอาด..สงบเย็น...ปานว่า  ได้พบกับ...จอมนารี  เทพีแห่งพฤกษ์ไพร  ..ยากหาผู้ใดเสมอเหมือน.....
......รักนี้ช่างไร้ทุกข์ ..เหนือโศก....เพียงอาทร...ไร้ซึ่งความรุ่มร้อนรอนราญ...นิรันดร์รักถอทัก..รักไว้ตราบนานเท่านาน.....หัวใจดวงนี้ไม่ได้เป็นของผู้ใด. ....หากมอบให้เพียงดอกฟ้าตถาศร.....ความรักหากมี...จักเอื้อยต่อมวลนรากร...แม้นภพจักนิราศจากจร... ฤา..กลับกลายปณิธาน
.
....รักนี้มิใช่รัก...เพียงสลักในน้ำใจการุญ...แด่ผู้เป็นมวลมิตรใจ ไม่ว่าอยู่แห่งหนไหนขอให้บุญเกื้อหนุน...ร้างโศก..ร้างทุกข์....ห่างใจตรอมตรม....ขอประทานสุนทรพรพิพัฒน์พรม.ชโลมใจ.....
....พรหมจรรย์แห่งรักเรา...จะคงอยู่นานเนาว์....กว่ากายนี้ดับสิ้น..ดินถม..ล้มลงสู่พื้นปฐพีเอย....
.รักเพราะรัก......รักเพื่อให้....รักเพื่อไร้สิ่งใดตอบแทน....รักนี้ไม่หวงแหน...ไร้ขอบเขตแดน...แด่พิภพจบไตรภูมิ