เธอทำให้ฉันรู้สึกคึกคัก สนุกนักกับการโทรไปยั่วเย้า อยากฟังคำหวาน-หวานจากเขา อยากฟังเพลงเบา-เบาจากเธอ แต่นานวันเข้าชักไม่แน่ใจ กับการโทรไปอยู่เสมอๆ จึงอยากจะหยุดพิสูจน์คุณค่าและความคิดถึงของเธอ โดยการหายไปไม่มาเจอะเจอให้เธอพบหน้า เฝ้ารอวันแล้ววันเล่า ปล่อยให้วันเหงา-เหงาผ่านไปอย่างเชื่องช้า เฝ้ารอให้วันเวลา หมดไปช้า-ช้าอย่างทรมาน ไม่มีเสียงโทรศัพท์จากเธออีกเช่นกัน หวาดหวั่นกับความผูกพันที่เคยหวาน เริ่มมองเห็นร่องรอยความร้าวราน แต่จะรอเวลาพิสูจน์ให้เลยผ่านและฉันจะกลับไป....
คะน้า 13 ธ.ค. 2544 12:00 น. - ID 7259 
806
4
0
13 ธันวาคม 2544 12:48 น. - comment id 24808
ชอบบรรทัดสุดท้ายรอเวลาอีกนิดนะและระยะ เวลาจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด ว่าควรจะห่วงหา ใครบางคนอีกต่อไปไหม เอาใจช่วยเสมอจ้า
13 ธันวาคม 2544 14:24 น. - comment id 24817
เวลา..ทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์เสมอเลย ผมเชื่อนะ.. เชื่อว่าสิ่งที่คุณทำไป จะไม่ไร้คุณค่าอย่างแน่นอน อย่าเพิ่งท้อล่ะ... กลอนยังเพราะเหมือนเดิมครับ..ลึกซึ้ง ๆ
13 ธันวาคม 2544 16:45 น. - comment id 24829
เคยมีความรู้สึกเช่นนี้เหมือนกันค่ะคะน้า น่านะทนรอสักนิดแล้วกันสักวันทุกสิ่งทุกอย่างมันจะพิสูจน์ตัวมันเองค่ะ
13 ธันวาคม 2544 22:05 น. - comment id 24880
ง่า ... คิดถึงครั้งหนึ่งเลย ... แฟนบอกว่าช่วงนี้งานยุ่งอย่าโทรฯมานะ ... เราก็นึกว่ายุ่งจริง เลยไม่โทรฯ ไปหา .... ผลที่ได้ .... เธองอน หาว่าเราไม่สนใจไยดี ...เฮ้อ ... อิ อิ อิ ... แต่กลอนของคะน้า ก็เพราะเสมอครับ
13 ธันวาคม 2544 23:11 น. - comment id 24903
บทนี้ยากหน่อยจ้ะ คงต้องฝืนใจทำน่าดูเลยหละ เคยมีประสบการณ์แบบนี้นะ ต่างคนต่างหาย แล้วก็หายไปเลย เสียใจจนทุกวันนี้หละ
14 ธันวาคม 2544 01:34 น. - comment id 24934
มาอ่านบทที่ 3 จ้า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
