เสียงเพลงแห่งเดือน ดาว

อาภาภัส

                                     เสียงเพลงแห่งเดือน ดาว	
                              ระยิบไพรใจพฤกษ์ระทึกหล้า           ห้วงนภาคราวันกวีสยาม
                              ประกาศโลกโศลกฟ้าครอบจักรวาล  ด้วยผลงานอักษราภาษาไทย
                              บรมครูชูกลอนสุนทรภู่                     ดังประดู่ดอกเฟื่องเรืองไสว
                              บานระดะพะพลิ้วปลิวพรูไป             โลกซร้องไซร้ไทยมีศรีสุนทร
                              จำจารึกผนึกจิตศิษย์คารวะ                ขอบูชะพระผู้รู้สั่งสอน
                              เบื้องปฐมพรมฐานต้นกานท์กลอน    เอกบวรนฤมิตรสถิตเมือง	
                       ปูตำราพาชนเจริญยิ่ง                         ยากหาสิ่งใดเปรียบเทียบดั่งเหมือง
                              แห่งวรรณกรรมล้ำค่าลออเรือง         ชนประเทืองฉลาดเด่นเป็นปัญญา
                              กว่าสองร้อยปีหล้าพาอักษร              ระเริงร่อนขจรไทยไกลหนักหนา
                              หากคิดเห็นเช่นดังตักศิลา                  ณ พาราสยามงามประกาย
                              ครายังเยาว์เหล่าล้วนชนทั้งผอง         อ่านเขียนตรองตามคำนำสืบสาย
                             ชีวิตหนึ่งพึงมีอย่างไว้ลาย                   อย่าได้ตายอายดินสิ้นชาติคน
                             ก ข กา ก่อราก จากบุราณ                    เพื่อลูกหลานตระหง่านมิสับสน
                             พึงรู้ชัดจัดแจ้งแห่งปวงชน                   ค่ากมลเลิศดีด้วยมีครู
                             วัฒนาปรากฏเพราะพจน์พากย์            หากบั่นซากภาษาพาลากถู
                             เหลืออะไรไว้เห็นเชยชื่นชู                  ดังยืนกู่แหงนมองจ้องเดือนดาว
                            พราวไสวในคราราตรีคืบ                    กระพริบพรึบพยับโพยมแม้คืนหนาว
                            ส่องดั่งเทียนเวียนวับระยับพราว        สุกสกาวส่องใจไทยทวี
                            เชิญประชาบรรเลงดนตรีทิพย์            ให้ล่องลิบเฟื่องพักตร์สมศักดิ์ศรี
                            ร้อยภาษาสืบสานกานต์กวี                 ชาติจักมีปราโมทย์ประโยชน์เพลิน
                            มาเอื้อนเอ่ยลำนำสุนทรศักดิ์               คือจงรักษ์ภักดิ์มั่นหมั่นสรรเสริญ
                            ประเทศไทยใสผงาดชาติเจริญ           ดุจดำเนินลีลา แห่ง ดวงดาว
                            บุปผาหวานจรุงรสสดแต้มสี              ภมรรี่บินตอมหอมกลางหาว
                            จรรโลงเถิดเกิดกอต่อยืนยาว              ปลูกโน้มน้าวเจรจาภาษาไทย
                            ธรณีท่านมอบไทยมีอยู่                       ภาษาคู่คนครองผยองไฉน
                            จะละเลยเฉยตนลืมกระไร                  ชาติยิ่งใหญ่ภาษามหาชน
                            ยี่สิบหกมิถุนาวาระนี้                          เหล่าน้องพี่เจริญรอยอย่าสับสน
                            คารวะพระ ภู่ สุนทรพล                     ประกาศตน บูชา ภาษาเทอญ
                           อาภาภัส  ทรัพย์คง  26  มิถุนายน 2548       เขียนที่บ้านพระประแดง  วันสุนทรภู่