ให้ห้ามฟ้าหยุดสว่างในกลางวัน ให้ห้ามจันทร์หยุดแรมแซมสลวย ให้ห้ามหมอกเหมยหนาอย่าอำนวย ลอยระรวย ลงเกลี่ย ลงเรื่ยพื้น ให้ห้ามนก ทั้งหล้า อย่าร้องกู่ และห้ามหมู่ แมกไม้ ไร้ร่มรื่น ห้ามกลางวัน อย่าไคลคลา หากลางคืน ห้ามฟอนฟืน อย่าโชนไฟ ไม่ลุกลาม ให้หยุดมวล ล้วนเหล่า ลำเนานั้น หยุดสีสัน มณีพลอย ค่อยมาห้าม หยุดไม่ให้ ใจฉันตรึก และนึกตาม จมในความ ติดตรึง คิดถึงเธอ ก็เมื่อตื่น ใจตรง พะวงหวัง สายก็ยัง คนึง ถึงเสมอ บ่ายลุกลน จนลำบาก เพราะอยากเจอ เย็นละเมอ แม้ไม่นอน อาวรณ์ถึง แล้วจะห้าม ได้อย่างไร ไม่มาเจอ ในเมื่อเธอ อยู่ใน ดวงใจซึ่ง ทุกจังหวะ เต้นตาม ลามรำพึง ฉะนั้นจึง แจ้งไว้ ให้เธอรู้ ยามคลาด ขาดใจ เหมือนไร้ชีพ เร่งรีบ รอเวลา จะมาสู่ กระวน กระวายใจ เธอไม่รู้ แค่อยากอยู่ เหมือนเป็นเงา เคล้าเธอคลอ แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 49 21:07:32
ม้าก้านกล้วย 7 มิ.ย. 2549 21:02 น. - ID 90007 
1400
5
0
7 มิถุนายน 2549 21:29 น. - comment id 582542
ใช่มันห้ามไม่ได้หรอก เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ ไม่รู้จะห้ามทำไม
7 มิถุนายน 2549 22:10 น. - comment id 582554
คิดถึงมากเช่นกันนะ ม้า..อย่าหายไปทีนานๆนัก มาหว่านโปรยเสน่หาแบบดิบๆบ่อยๆนะคะ คิดถึงเสมอมา
7 มิถุนายน 2549 23:38 น. - comment id 582566
คิดถึงค่ะ แวะเวียนไปหาที่บล็อกก็ไม่ได้อัพ กลอนก็ไม่ค่อยมาแปะ เป็นอะไรไปรึ น้า ???? สบายดีนะคะ
8 มิถุนายน 2549 10:16 น. - comment id 582652
ให้คิดถึงบทกวี ห้าม เก่าๆของบางใคร สวัสดีครับ
9 มิถุนายน 2549 02:39 น. - comment id 582819
6 กรกฎาคม 2549 22:57 น. - comment id 589081
คิดถึงพี่ม้าเสมอนะจ๊ะ อ่ะๆ อย่ามาห้ามเลย อิอิ
5 พฤศจิกายน 2549 10:50 น. - comment id 623558
ห้ามฉันไม่ให้มาหา แล้วดอกเบี้ยล่ะว่าไง ร้อยละห้าที่บอกไว้ จะคืนเมื่อไหร่กันดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
