เขาซุกซอนซ่อนหน้าหมวกใบเก่า ดวงตาเหงาเศร้าสร้อยน้อยคนเหมือน แม้อยู่ใกล้เหมือนไกลห่างดูรางเลือน ราวเมฆเกลื่อนเคลื่อนคล้อยลอยนภา เขาว่างเปล่าเล่าเปลือยเหมือนเหนื่อยหน่าย ดวงตาฉายคล้ายแสงแห่งอุษา สงบเงียบเรียบง่ายไร้มารยา เจรจาประหนึ่งว่าความลับมี เขาแจ้งจิตความคิดปัจเจกชน ดั่งอุบลพ้นน้ำหลากล้ำสี ยามเคลื่อนไหวดุจสายลมห่มปฐพี ท่วงท่าทีที่ธรรมดาเกินกว่าใคร เขาเมตตาปราณีมีอารมณ์ขัน รู้เท่าทันเลิศปัญญากว่าใครไหน คล้ายกระจกสะท้อนเงาเหล่าชนใด ยามอยู่ใกล้คลายทุกข์สุขอุรา...
คีตากะ 14 เม.ย. 2550 14:29 น. - ID 101142 
1058
2
0
14 เมษายน 2550 21:58 น. - comment id 682934
เพื่อการแบ่งปันพื้นที่หน้าแรก กรุณา Post กลอนไม่เกิน 5 กลอนต่อวัน
16 เมษายน 2550 16:31 น. - comment id 683413
ยอดเยี่ยมครับ
11 กันยายน 2550 16:48 น. - comment id 752483
ผู้ดูแลระบบมาแว้วๆๆๆๆ.......เผ่นก่อนดีก่า...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด