พิรุณหลั่งสั่งฟ้าคราวสันต์ ฤดูผันวันเปลี่ยนเวียนมาหา ปฐพีมีน้ำชุ่มฉ่ำพา มวลพฤกษานาพันธุ์ประชันโต หากแผ่นดินจินตนาดังว่าใจ เมื่อคราใดได้ฝนจนอักโข ย่อมอ่อนนุ่มอุ้มน้ำพืชงามโต เฉกเช่นโพธิญาณบานสะพรั่ง เพียรฝึกฝนจนได้ใจอ่อนโยน ดุจดินโคลนโอนอ่อนค่อยสอนสั่ง จิตใจน้อมถ่อมตนทนระวัง ย่อมถึงฝั่งยั้งหยุดพุทธภูมิ หากแต่ใจไม่ละหยาบกระด้าง ดังดินร้างกลางแล้งเนื้อแห้งสุม หว่านพืชธัญพันธุ์ไปกลายกลัดกลุ้ม หวังไพรพุ่มพร่างพรายมิได้เลย...
คีตากะ 6 มิ.ย. 2550 15:00 น. - ID 103301 
1009
1
0
6 มิถุนายน 2550 15:50 น. - comment id 706288
เห็นด้วยค่ะ..
11 กันยายน 2550 15:48 น. - comment id 752443
จิตใจนั้นถูกทำให้มืดมิดไป..ด้วยความเห็นผิดและความไม่รู้ จึงจำเป็นต้องฝึกฝนเพื่อให้กลับไปสู่สภาวะดั้งเดิมเริ่มต้น....มิเช่นนั้นก็จะต้องเวียนว่ายตายเกิดอย่างนี้เรื่อยไป.....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด