ในที่สุดแล้ว...

สายน้ำแห่งรัก

ท่ามกลางความวุ่นวายสับสนของสังคม....
....ผมนั่งลงหน้าจอคอมพิวเตอร์เงียบ-เงียบ
เฝ้าถามตัวเองว่า "ชีวิตนี้เราต้องการอะไรกันแน่"
นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ผมยึดติดกับคำถาม-คำถามนี้
เมื่อไม่มีคำตอบ.........ผมเลยหยุดที่จะแสวงหาคำตอบ
เพื่อรอว่าบางครั้งสิ่งที่ผมกำลังค้นหาอาจวิ่งมาชนกับสามัญสำนึกของผมก็ได้
ผมเลือกที่จะนั่งอยู่หน้าจอสี่เหลี่ยมนี้ต่อไป.....นั่งเขียนสิ่งที่ตกผลึกออกมาจากห้วงความคิด
ท่องไปในโลกไซเบอร์เพื่อค้นหาสิ่งจรรโลงใจ....แล้วในที่สุด ก็จริงดังว่า
สิ่งที่ผมค้นหาลอยมาในอากาศธาตุ....ในรูปของถ้อยคำที่ให้คำตอบได้ดียิ่ง
"...เสรีชนเท่านั้นที่จะสร้างผลงานทางสติปัญญาได้..." อัลเบิร์ต  ไอน์สไตน์
ใช่สินะ-ใช่ การปลดปล่อยตัวเองออกจากกรอบความคิดให้อิสระกับหัวใจที่จะท่องไปในโลกกว้างอย่างเสรี นั่นล่ะ เราจึงจะสามารถค้นหาคำตอบแห่งชิวิตที่แท้จริงได้ 
ในที่สุดแล้วความจริงที่เราต้องยอมรับคือ เราต่างแสวงหาที่ยืนที่มั่นคงให้กับตัวเองเพื่อที่ในที่สุด เรา...จะถูกลืม 
วันนี้-ผมเลือกที่จะพาตัวเองสู่โลกกว้างเพื่อค้นหาความหมายแห่งชีวิต ไร้กรอบ ไร้การยึดติดใดใด เพราะรุ้แล้วว่าไม่ช้าก็เร็วสิ่งที่เป็นตัวเรา...ก็จะถูกลืม แล้วทำไมเราไม่ทำชีวิตที่เหลืออยู่ของเราให้มีความสุขที่สุดในแบบของเราล่ะ...จริงมั๊ยครับ