นั่งซึมเซาเฝ้ามองดอกตะแบก คราฝนแทรกแรกแย้มแซมใบเขียว สีม่วงอ่อนร่อนร่วงพวงซีดเซียว ก่อนแห้งเหี่ยวภายใต้แสงตะวัน ลำต้นใหญ่แผ่ใบขยายกิ่ง เคยพึ่งพิงอิงอุ่นเจือจุนฉัน ยามปัญหาถาโถมรุกโรมรัน ชื่อเจ้านั้นเตือนฉันหมั่นปล่อยวาง แบกสิ่งใดในเหตุสังเกตผล จิตทุกข์ทนจนล้าพาหมองหมาง เหนื่อยเพราะใจไปยึดทุกเส้นทาง บ้าหอบฟางอย่างนั้นหมายมั่นทำ จมจ่อมอยู่กับปัญหาสารพัน ลืมจิตอันผ่องใสไกลถลำ เคร่งเครียดไยในฝันอันมืดดำ ทุกเช้าค่ำซ้ำซากมิพรากเลือน.....
คีตากะ 12 ก.ค. 2550 17:23 น. - ID 104776 
1621
5
0
12 กรกฎาคม 2550 17:56 น. - comment id 723799
อย่าแบกดีกว่าค่ะมันหนัก...
ตะแบกให้ความร่มรื่นทำให้ชีวิตรื่นรมย์
12 กรกฎาคม 2550 19:35 น. - comment id 723854
ตะแบกทำให้เส้นทางมีสีสัน มองแล้วสบายตาค่ะ
12 กรกฎาคม 2550 20:16 น. - comment id 723882
จริงด้วยค่ะ..แบกไว้ก็หนักเนาะ.. แต่คิดถึงเพลงนี้เลยค่ะ.. ตะแบกบานแล้วล่วง...สีม่วงที่พี่ชื่นชม หรีดหริ่งระงม...พี่ปล่อยน้องให้ตรมเดียดาย..
12 กรกฎาคม 2550 20:33 น. - comment id 723894
สวัสดีค่ะ คุณคีตากะ
13 กรกฎาคม 2550 14:43 น. - comment id 724207
13 กันยายน 2550 14:44 น. - comment id 753370
นั่นซินะแบกทำมัย...ขอบคุณคร้าบๆๆๆๆๆๆๆ สำหรับความคิดเห็น........คีตากะนี่แปลกๆๆเน๊อะ....เพี้ยนเปล่า!....ยังงงๆๆๆตัวเองอยู่คับ..ขอภัย.....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด