จะพอเพียงเยี่ยงไรใจไม่พอ สืบสานต่อก่อภพมิจบฝัน ปรารถนาหาหยุดทุกคืนวัน คำพอนั้นหวั่นใจหาไม่เจอ เมื่อสังคมห่มแพรแค่ภายนอก ภายในหลอกกลอกกลิ้งหยิ่งเหิมเห่อ คอยประชันขันแข่งแย่งเลิศเลอ หลงละเมอเพ้อคลั่งในวังวน ตราบจิตใจอยู่ในใต้ผ้าคลุม สัจจะซุ่มซ่อนเร้นเห็นฉงน ปัญญาเลือนเพราะกลั้วด้วยตัวตน ย่อมสับสนหนทางก้าวย่างไป อัตตาขวางกางกั้นปัญหาเกิด ผู้ประเสริฐเลิศแล้วแพ้วถางไถ ละอัตตาตัวตนบุคคลไป ย่อมแจ้งในความพอหยุดก่อเวร.....
คีตากะ 13 ก.ย. 2550 16:10 น. - ID 107067 
1117
3
0
13 กันยายน 2550 18:02 น. - comment id 753489
ใช่แล้วค่ะ ต้องละอัตตาในตนก่อน
13 กันยายน 2550 19:05 น. - comment id 753551
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ ^ ^ แต่ทำไงได้ นี่แหละสังคม
13 กันยายน 2550 19:25 น. - comment id 753564
ใจไม่พออย่างไรก็ไม่พอ ขอเถิดขอหยุดไว้อย่าลุ่มหลง ที่หมายร้ายหวังได้ก็ให้ปลง ให้ผุยผงของชั่วร้ายนั้นจากจร ความไม่พอเป็นบ่อเกิดของความทุกข์ หากเกลือกกลุกคลุกเคล้าคงต้องร้อน หากใจพอพอใจคงแน่นอน ไม่ต้องย้อนเสียใจในกระทำพอดี อยู่ที่ใจ ความพอดี นั้น ดีแท้ครับ หากทุกคนมีความพอดี ปัญหา อื่นๆ ก็ไม่เกิด
14 กันยายน 2550 13:59 น. - comment id 754033
ขอบคุณทุกความคิดเห็น..คับ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
